Doetie het of doetie het niet?

Zuster heeft een hele leuke baan met geweldige benefits waar ze haar familie soms ook van laat meegenieten.

 

Zoals nu. Moeders en ik mogen meehoppen naar ons paradijsje in de Caribbean. Voor 48uur.  Niet lang, maar er is zon!

Zover is het nog niet, want de hippe mensen die bekend zijn met het fenomeen IPB weten dat het tot het laatste moment zeer spannend is of je mee mag. Of niet.

Voor die 3 mensen die onder een steen leven, of de pech hebben geen steward(ess)/piloot te kennen: met IPB mag je - voor een sterk gereduceerd tarief- meevliegen naar wherever! Mijn advies: wordt asap BFF met een steward(ess)/piloot/iemand werkzaam bij een luchtvaartmaatschappij!

 

Vanaf het moment dat wij de tickets hadden gekocht leven we in opperste spanning. Ondanks dat je je tickets hebt gekocht, is het nog geen garantie dat je daadwerkelijk mee mag. Dat hoor je pas bij de gate. Op moment van vertrek. Wanneer je je handbagage al hebt ingepakt (nee, meer mag niet mee, ja het was hel om in te pakken, maar daarover later meer) en met je goede gedrag om 04.15u bent opgestaan. Als je mijn verhaaltjes vaker hebt gelezen, weet je inmiddels dat vroeg opstaan echt niet mijn forté is. Dus dat was al een hele opgave!

Maar goed, het is voor een goed doel dus mij hoor je totaal niet klagen. As long as I get on that damn plane. Ik heb ook niet geklaagd toen meneer de taxichauffer bij het verkeerde (lees: niet bestaande) huisnummer stond te wachten. De goede straat, dat wel, maar rustig 10 minuten ergens staan wachten en het maar vreemd vinden dat er niemand staat te wachten. I guess dat ook hij geen ochtendmens is... Anyhow, meneer is er eindelijk en na een heerlijke vriendelijke, doch strenge sneer van zusterlief (met glimlach uiteraard) begrijpt meneer de taxi chauffeur dat hij maar even vort moet maken. We got a train and plane to catch!

Ik denk dat we best een verschijning zijn zo vroeg op het station: een vrouwtje strak in gekleurd pak met koffer en trolley, moeders en ik in meters wol gewikkeld (want het is koud) en ik natuurlijk met mijn prachtige hotpink Princess koffertje. Allemaal rennend (zus op heels, respect!) om die stomme trein te halen.  En nee, het was geen schattig gehobbel, maar meer 'run Forrest, run'! But okay we made it. Je denkt nu zeker dat ik het allemaal een beetje aandik, no I'm not. It's all real!

Eenmaal aangekomen op onze nationale luchthaven is het een kwestie van afwachten. Afwachten of er plek is. Het klinkt haast gemeen, maar je gaat hopen dat mensen -welke reden dan ook- hun vlucht missen. Je wenst ze eerlijk waar niets kwaads toe (echt niet!), maar gewoon dat zij niet vliegen en jij wel. Omdat zus gewoon moest werken en zich moest melden zouden wij elkaar vooral op de hoogte houden. Doetie het of doetie het niet?

Na ruim 2 uur op de luchthaven te hebben rondgedoold( ik moest ineens denken aan The Terminal..) kregen wij het verlossende woord; YES!

Yeah baby! Storm coming up? Sneeuw? Que? Sun, sun, sun!

Cause I'm leaving on a jet plane
Don't know when I'll be back again

- John Denver (1966)

Je kunt begrijpen dat ik daar, ter plekke, midden in de gate een vreugdedansje heb gedaan. Don't care about nobody, ik ga naar de zon b*tches! Excuse my language, really, maar ik ben blij( Churandy voice!) dus huppel ik vrolijk naar de security en begin daar nog vrolijker te strippen.
Alles uit? Dan doen we toch alles uit, geen probleem! Het wordt nog leuker als blijkt dat we in de sectie van zus zitten. She is gonna wait on me. Oh yeah. Voor iedereen die een oudere broer of zus heeft: IT FEELS GOOD! Real good! Stiekem was en ben ik ook wel een beetje trots op dr hoor, ze doet het echt goed.

Natuurlijk gaan we even een aantal familieleden opzoeken. Zij zijn zo gewend dat we 2, 3 weken blijven, dat ze heel verbaasd opkijken wanneer ze horen dat we maar 2 dagen nu blijven. In Nederland vinden ze je decadent, in het paradijs verklaren ze je voor gek. Could be, but don't care!

Ik geniet intens van elke minuut dat ik er ben en met elk zonnenstraaltje voel ik dat mijn batterijtje steeds weer wordt opgeladen. Oh the sweet, sweet joy! Oma's, tantes, nichtjes, ooms, we proberen iedereen te groeten. Een lieve tante heeft zelfs mijn 2 fav dishes gekookt! Kwijl!!

En terwijl ik bij oma trots van de weegschaal ben gestapt omdat ik ben afgevallen, werk ik doodleuk 2 volle borden weg. Don't care! In Nederland ga ik wel meer sporten. Het was toch al tijd om mijn sportschoolpas af te stoffen..

Okee, back to the handbagage thingy. Als IPB'er mag je dus alleen handbagage meeslepen. Wat voor mij dus mn fancy pancy hotpink Princess trolley betekent. Met mijn rugtas of course. Rugtas et moi zijn inseperable. Maar daar past dus niet veel in. Dus moest ik keuzes maken. Ik ben NIET goed in het maken van garderobe keuzes. Zeker niet voor de komende paar dagen in de stralende zon! Wil ik dan shorts aan, of een jurkje, of wie weet heb ik wel zin in maxi jurken (best invention ever!), of alleen een lange rok. En daar passen dus verschillende sandaaltjes bij. Of heels, ligt aan de tijd van de dag. Issues, issues.. FYI: op een normale vakantie van 3 weken neem ik ongeveer 10 paar shoes mee. Dus de hele week van tevoren heb ik mijn kledingkast in gedachten doorlopen om dan maar zo gevarieerd mogelijk te pakken.  I must say dat het nog redelijk aardig is gelukt, maar toen we met zus ging dress shoppen voor de komende feestdagen, kon ik het toch echt niet laten om toch 2 jurken te kopen. They're so pretty... Ik heb 0 wilskracht, I know, maar who cares. Dit is mijn vakantie dus ik vind dat ik het er best van mag nemen. :-)

Elke vrouw (en vrouwelijke man) snapt na bovenstaande tekst dat ik mooi bovenop mn koffertje mocht zitten om hem dicht te krijgen. En toen leek ik op een pakezel in een maxi dress...

 

Anyhow, het was heerlijk! Bij dezen wil ik zusterlief ook bedanken, it was the best! Thank you!

Back in NL ga ik maar de kou trotseren..........

Jazz.