Another year has come and gone..

Ik kan mij nog zo goed herinneren hoe ik op 31 december 2011 bezig was om mij helemaal te dressen voor 2012. Al mijn shirtjes vlogen uit de kast door de kamer. Geen idee wat ik aan moest, alleen mijn " style" had ik voor ogen. Classy of course, maar wel stoer, want ik was so ready for 2012! Welke schoenen moest ik aan?! Heels, definitely. Maar welke, want ik moet het natuurlijk wel langer dan vijf minuten volhouden. En ze moeten, als het even kan, ook nog wat steviger zijn, want na alle champagne durf ik echt niet te zeggen hoe stevig ik nog op mijn benen sta. Natuurlijk, het allerlaatste truitje achter in mijn kast wil ik aan. Pfff, moet ik ook weer die bende opruimen, want ik begin het nieuwe jaar toch echt niet in een rommelig huis.

Ondertussen staat het laatste concert van Beyoncé op, lekker meedansen en meeblèren, dat maakt het altijd een stuk leuker:). Met alle alcohol, muziek en luide knallen horen de buren vast niet dat ik niet heel geweldig kan zingen..

Klokslag middernacht stond ik bij kennissen. Niet helemaal de lokatie die ik voor het begin van een nieuw jaar voor ogen had, maar wel gezellig! And there's food. Good food! Terwijl je iedereen de verplichte drie zoenen geeft ( dat wordt straks echt mijn gezicht schrobben!!), bedenk jij je wat het komende jaar voor jou in petto heeft. Eindelijk de prins op het witte paard ontmoeten? Het einde van de regenboog met de pot goud vinden? Of toch voor die promotie gaan? Je grootste droom waarmaken? Er zijn zoveel doelen om te behalen, zolang jij je er maar goed bij voelt!

"Dit wordt mijn jaar, ik voel het!", "Stoppen met roken!", "Minder drinken( starting tomorrow!)"

Hoe vaak heb je dit niet gezegd? Goede voornemens, sterke plannen gemaakt, want het komende jaar moet beter dan het afgelopen jaar.

Toen ik een jaar of 12 was geloofde ik heilig in voornemens: goede cijfers, huiswerk, lief zijn voor mama en ja… ook voor zus, mijn kamer opgeruimd houden, noem maar op. Ik heb ze allemaal geprobeerd, maar geen volgehouden. Althans, niet langer dan een week ofzo. Ik schreef ze op briefjes, in mijn dagboek met hartjesslot en ondertekende ze zelfs als een volleerd notaris. Ik bewaarde ze in het "speciale blikje voor belangrijke documenten", waar ik ze ongeveer een jaar later weer in precies dezelfde staat uithaalde. Het mocht helaas niet baten. Toen ik ouder werd, kwamen er andere goede ideeën bij, maar met hetzelfde resultaat. De goede voornemens verdwenen samen met mijn kinderlijke naïviteit, maar die belofte aan mijzelf bleef: dit word mijn jaar.

Hoewel elk jaar zijn hoogtepunten en moments of shame heeft, kan ik dit keer stellig zeggen: Dit was echt mijn jaar. Met vallen en opstaan heb ik een aantal belangrijke mijlpalen in mijn leven behaald en daar ben ik bepaald trots op!

My own little palace, a new job, starting this awesome blog, letting go of the past and embracing the future.

No more grudges or remorse, growing up and enjoying life.

Het was een jaar van veel zelfreflectie en genieten van de mooie dingen in het leven. Ik heb geweldig lieve mensen leren kennen en bestaande vriendschappen nog verder kunnen uitdiepen. Ik ben heel blij met alle lieve mensen om mij heen.

Er valt nog een hoop winst te behalen, maar ik ben al ontzettend blij met wat ik in het mooie 2012 heb meegemaakt. Can't wait for '13!

Come, gentlemen, I hope we shall drink down all unkindness. 

- William Shakespeare 

Al zou dit het jaar zijn waarin de wereld zou vergaan, of de Maya's simpelweg uitgeteld waren, I am happy. Ik vier de jaarwisseling dit jaar lekker op de bank, maar ik blik met veel plezier terug op een goed jaar en ik kijk ook zeker uit naar the year to come. Al zal het eerste vooruitzicht veel kou, wind en thermo-ondergoed zijn… Great… Maar na Koning Winter komt zonneschijn, dus over een maandje of vijf mogen de sandaaltjes en jurkjes weer van zolder en gaat het festivalseizoen weer van start! Voor mij het leukste van alle seizoenen.

Ondertussen probeer ik mentaal mijn New Year's Eve outfit alvast samen te stellen. What to wear? Ik moet het komende jaar natuurlijk wel fashionable openen, just the way I like to spend the entire year. Waarschijnlijk mag ik weer mijn hele garderobe op mijn bed en vloer dumpen voor ik de outfit heb gevonden, ik zal het met veel plezier doen. There's just some kind of magic to New Year's Eve. Geen idee wat het is, maar voor mij is het elk jaar weer iets aparts. En al kun je er wel 100 per leven meemaken, het zal voor mij iets magisch houden. Zo zit je aan het einde van een jaar en *BOEM* dan weer aan het begin van een nieuw jaar! Voor sommigen kan het een melancholisch moment zijn, but I love to think positive en zie het graag als een heel nieuw begin waarin je weer opnieuw kunt beginnen als je in het verleden jaar de mist in bent gegaan. Het is ook een nieuwe mogelijkheid om nieuwe hoogtepunten en moments of shame te creëren, maar dat maakt een jaar memorable, vind ik.

Some people swear there's no beauty left in the world, no magic.

Then how do you explain the entire world coming together

on one night to celebrate the hope of a new year?

- Claire Morgan, New Year's Eve (2011)

Via deze weg wil ik iedereen natuurlijk een kick ass 2013 toewensen!

For now, cheers to 2013, I drink to that!

En pas op met vuurwerk..

Jazz.

Ink.

Mijn profielfoto already says it: I am marked. For life. And I love it!

Tattoo's hebben al vanaf kleins af aan iets magisch voor mij. Op mijn zevende wist ik al wat mijn eerste tattoo zou worden en waar ik het wilde. Gezien het tattoeren op een minderjarige vooralsnog illegaal in Nederland is, moest ik het maar doen met poppetjes en teksten op mijn handen en armen.

Mijn moeder baalde als ik weer ondergekalkt uit school  thuis kwam en zij vond het nog erger toen die fameuze tattoo pennen populair werden. Ik zat helemaal onder de klieders en krabbels en was al snel bekend geworden als de 'artiest' van mijn basisschool. Een barb wire of 'ketting'? Bij mij moest je zijn; in de kleine of grote pauze of na schooltijd. De ouders van mijn klasgenootjes waren not so amused en na een tijdje merkte ik toch dat ik niet zo talented was als ik dacht. Dan toch maar wachten tot ik ein-de-lijk 'volwassen' was voor die tattoo. Zucht, dat zou nog zo lang duren!

Ik zit nog steeds te wachten tot ik volwassen ben, maar die eerste tattoo is er gekomen hoor! En de tweede, derde... Ben nu zelfs bezig met het uitwerken van de nummers 1 en 2! Terwijl ik op mijn volwassenheid zat te wachten was ik er namelijk achter gekomen dat ik helemaal niet volwassen moest zijn voor een tattoo, meerderjarig zijn was voldoende. Ooh joh!

Zoals bekend liep ik op mijn achttiende stage in het buitenland waar ik ook met mijn negentiende verjaardag zat. Net na mijn negentiende heb ik de stoute sandaaltjes aangetrokken en ben ik de plaatselijke tattooshop binnen gestapt. Ik voelde me stoer en angstig tegelijk. Stoer omdat ik al een aantal piercings had gehad en het 'vast wel dezelfde pijn zou zijn'. Ik voelde mij een echte ervaringsdeskundige. Ik was ook angstig omdat ik echt de grootste afkeer van naalden heb! Ja, piercings en tattoo’s kan ik aan, maar als ik bloed moet laten prikken, zie ik alleen die dikke, megagrote naald voor mij! En dan wil je tientallen mininaalden vrijwillig in je lichaam laten steken puur ter versiering?!

Jup, that's me..

Na al mijn moed te hebben verzameld en de hand van mijn huisgenootje te hebben fijngeknepen ging ik dan toch op die stoel liggen. Ik heb daar liggen puffen, kreunen en steunen alsof ik bezig was met de bevalling van het jaar... En na tien minuten was ik klaar. Ik voelde me nu alleen maar stoer! Alle angst en pijn waren spontaan verdween. Ik had hem eindelijk!! Die felbegeerde tattoeage, that beautiful ink that's forever in my skin! Ik was er zo vol van dat ik spontaan tegen een drempel stootte en mijn voet openhaalde. Ach, zelfs dat kon mijn happy gevoel niet drukken.

Nu moest ik het nog aan mijn moeder vertellen...

Dat is wel even een ander verhaal. Dat vond ik mogelijk nóg enger dan het zetten van die tattoo zelf!

Even ter info: moeders vindt alles dat ter vrijwillige versiering aan het lichaam wordt toegevoegd onzin. De leuke tattoo's en piercings zijn niet aan mijn moeder besteed. En als het aan haar ligt ook niet aan haar dochters, maar dat is net even iets anders gelopen. Wij zijn er namelijk dol op!

De piercing fase is inmiddels over, maar eens in de zoveel tijd beginnen we weer over een nieuwe mark op ons lichaam. Sorry, mam!

Dus je kunt je wel voorstellen dat dat geen prettig telefoontje zou worden. Ook al zat ik ruim 8700km verder op, hell hath no fury like a Mother's scorn.

Dus ik had eindelijk al mijn moed verzameld, de hoorn opgepakt en haar nummer ingetoetst. En toen hing ik op. Ik moest op zoek naar net wat meer moed. Na een dag of drie dwong ik mijzelf ertoe haar te bellen.

Zodra de telefoon overging had ik weer de neiging op te hangen, maar ik kon het beter nu zeggen met die veilige afstand tussen ons in.

Het gesprek was vooral kort. Met heel veel stiltes. Het verliep niet volledig volgens plan, maar uiteindelijk is ze gewend geraakt aan het idee.

Door de pijn heeft het een paar jaar geduurd voor ik mij aan het volgende piece of art begon, die kon ik maar niet vergeten. Uiteindelijk ben ik ruim drie jaar later weer zo’n shop hier in Nederland ingestapt en ook daar ben ik heel erg blij mee. Ik vind het ook leuk om mee te gaan voor morele steun, maar ik heb gemerkt dat het dan nog erger gaat "kriebelen". Het geluid van het motortje, al die inkt, de vibe die er hangt en afterwards die dikke rode huid met een verse tekening.

Van het weekend vroeg een vriendin mij mee voor haar very first tattoo. A virgin! Natuurlijk ga ik mee! ’s Ochtends vroeg stonden wij op de stoep, zij was ontzettend zenuwachtig. Na een hoop getwijfel en gedoe lag zij eindelijk in die stoel en durfde ze het toch aan. Knap hoor, als een imposante vent covered in plaatjes staat te popelen om je met een naald aan te vallen. De grote vent met alle tattoo’s was uiteindelijk net zo gezellig als wij en babbelde er samen met ons lekker op los.

Na afloop was het vriendinnetje ook ontzettend blij met haar freshly inked skin, ookal zag het er nogal rauw en dik uit. Welcome to the wonderful world of tattoo's!

Anyone who's had a tattoo knows once you get your first one, as you're walking out the door, you're planning the next.
- Chris Evans

Toen ik dat zag, begon het bij mij ook te kriebelen en ben ik spontaan in de stoel gaan zitten. De tattoo artist keek mij wel een beetje vreemd aan, maar volgens mij interesseert het hem uiteindelijk niet zovel wie er nou in zijn stoel ligt.  Gelukkig heb ik altijd wel ideetjes om mijn lichaam mee te versieren, dus ik heb het ook echt niet op impuls gedaan, want dat is natuurlijk een no go als het om tattoo’s gaat.

Tien minuten later had ik er ook een mooi tekeningetje bij en nu kan ik voorlopig weer vooruit.

Ik heb vaak ook de urge om de mouw van iemand omhoog te trekken of te gaan zitten loeren als ik bij iemand een piece of ink onder de mouw uit zie piepen. Niet bij strangers of course, zo vreemd ben ik ook weer niet. Maar wel bij een gesprekspartner of een enigzins bekende van mij. Ik weet niet wat het is, ik denk onbedwingbare selectieve nieuwsgierigheid? Het heeft iets stoers voor mij. En gezien ik zelf totaal niet stoer ben of zelfs maar enige stoerheid uitstraal, moet ik het ergens mee compenseren, toch?

Toen ik jonger was stelde ik mij voor dat alleen van die echt "bikers" en truckers tattoeages hadden. Zo'n rood hartje met een slinger erdoorheen waar dan "Mama" ofzo op stond. Of een Minnie Mouse of een ankertje op de bovenarm.

En toen kwamen de "trampstamps". Voor de ouderen onder ons: zo'n mooie tribal die midden op de onderrug wordt geplaatst, net boven de broekrand van -vaak- jonge dames. Charming. In mijn omgeving ken ik niet veel dames die een dergelijke versiering hebben, maar degene die ze hebben zijn er nu, achteraf, niet zo heel blij meer mee. En daarom, lieve dames en heren, moet je vooral géén tattoeages zetten die "in" zijn en al helemaal geen marks zetten on an impuls or drunk state!

People who don't like me talk about it as though I'm trash because I have tattoos.
 I find that insane because it's 2008, not the 1950s.
Tattoos aren't limited to sailors. It's a form of art I find beautiful. I love it.
- Megan Fox

Ik heb eerlijk waar diep respect voor de mensen die een traditionele tattoo hebben. Van die very oldskool tattoo's die niet met een machientje zijn gezet maar echt met een single naald en inkt of course. Dan heb ik het niet over die "jail house rock" dingen uit de gevangenis, maar Japanse of Maori tattoo's. En meestal wordt dan het hele been of de hele arm volgetekend, maar met één naald; that must hurt a lot! De geschiedenis die eraan vast zit, is natuurlijk wel erg mooi. De naald was vaak van een splinter albatros-bot gemaakt. Toentertijd werden tattoo's zelfs als statussymbool gezien. Ik weet vrijwel zeker dat geen van de hooggeplaatste dames toen een trampstampje hadden, hoor.
Ondanks de geschiedenis en vakmanschap is het nog niets voor mij, it hurts too much!

Maar nu ga ik toch verder broeden op mijn volgende project...

Any suggestions?

Jazz.

Holidays are coming...

'Jazz, wat zullen we dit jaar met kerst doen?'

Oh no, is het weer zover?! Crap.. De feestdagen komen weer veel te snel dichterbij. Ik wil mezelf nou geen Grinch noemen, maar ik krijg zo tegen het einde van het jaar geen extreme drang om mijn huis met kerstballen, -bomen of -kransen te gaan behangen.

Veel mensen zeggen dat ze het niets vinden, maar stiekem toch eigenlijk wel. Ik vind het dus écht niks. Vraag mij niet waarom, maar ik vind al die drukte gewoon niets.

Bovengenoemde vraag krijg ik van verschillende kanten te horen. Ik heb er nog helemaal niet over nagedacht. Ik stel dat ook het liefst zoveel mogelijk uit.

" Goh, is het alweer zover?! Helemaal niet bij stilgestaan! Wat gaat de tijd toch snel he? Ik moet er nog even over nadenken en laat het je zo snel mogelijk weten!"

Het liefst zit ik met een Domino's pizza en Cinna stix op mijn schoot slechte kerstfilms te kijken. Eigenlijk hoeven het niet eens per se kerstfilms te zijn, gewoon leuke films kijken... Heerlijk lijkt mij dat; geen verplichtingen en twee gratis vrije dagen in mijn joggingsbroek. You gotta love it!

Mijn vrienden en familie denken daar anders over. Die zijn al weken bezig te bedenken wat ze waar gaan doen en vooral met wie zij die feestweek aan het einde van het jaar doorbrengen. De eerste uitnodigingen heb ik ook al binnen hoor.. Sjah, daar moet ik nog even over nadenken dus ik RSVP later wel, over een maand of twee ofzo...

Natuurlijk ontkom ik niet aan een gezellig dinertje met de familie. Om eerlijk te zijn vind ik dat nog het minst erge. Ik durf het zelfs gezellig te noemen; wijntje, veel eten met de prettig gestoorde familie en die cadeaus zijn ook niet verkeerd. Mits ze leuk zijn natuurlijk, anders probeer ik de bon te ontfutselen voor een beter cadeau die ik dan wel zelf uitzoek.

Voor gezellig doen met la familia heb ik geen speciale gelegenheid nodig. Samen eten en gezelligheid vind ik altijd wel leuk, ongeacht het jaargetij. Verdere verplichtingen heb ik dan liever niet. Met eventuele schoonfamilie wordt het altijd zoveel passen en meten, dat je standaard uitkomt op drie of meer kerstdagen. Zo is waarschijnlijk ook het liedje " 8 Days of Christmas" ontstaan…

Nog nooit waren er zoveel maaltijden op een dag als met de feestdagen: ontbijt, brunch, lunch, late lunch, high tea, souper, diner, laat diner en midnight... Something. De meeste kerst-lovers halen middernacht niet eens, want dan zijn ze dronken. Ik denk dat ik een midnight snack party geef, lekker cheap en de helft weet zich toch de weg naar mijn huis niet te vinden... :-)

Ok, tijd om deze Grinch gedachte uit mijn hoofd te zetten.

Grinch much?

Mijn familie is inmiddels wel gewend aan mijn o-zo-vrolijke kersthouding en liggen er niet meer wakker om. "Het is Jazz maar". Okee, die heb ik verdiend.

Mijn vriendjes en vriendinnetjes daarentegen zijn nog steeds zo moedig om die strijd met mij aan te binden. Sinterkerst, lootjes trekken, kerstballen shoppen, uitgaan, you name it en ze gooien het in de strijd om mij in de Christmas-mood te krijgen.

Maar dit jaar heb ik een uitnodiging gekregen, die heb ik al geaccepteerd. Het is wederom onder het mom van "kerst", maar volgens mij heeft het er in de praktijk weinig mee te maken; gekke cadeaus, alcohol, leuke cadeaus, vrienden, tequila shots en vooral veel plezier. Not very Christmassy to me, maar wie weet?! Het lijkt mij in ieder geval wel leuk, en zolang er geen kerstmutsen aan te pas komen vind ik het prima, dus ik ben benieuwd!

Het leukste vind ik zelf eigenlijk nog de reacties van iedereen als ik vertel dat ik niet zo dol op kerst ben.

"NEE! Meen je dat nou?! Hoe kan dat nou?! Dat is zooooooo gezellig!!!"
En als je dit vooral met een steeds-hoger-wordende-stem uitspreekt, gaan mijn nekharen nóg verder overeind staan. Wat een gedoe. En daarna komen die leuke verhalen van hoe je dé kerst van je leven hebt. With all due respect: I'm just not the biggest fan of it!

Ik heb wel leuke kerstdagen gehad hoor. Mijn moeder maakte er altijd een feestje van. Vaak gingen we gourmetten met de familie. Vlees, groenten, patat, stokbrood en pannenkoeken. Heerlijk. Later stonk je een uur in de wind van al die baklucht, dat was vaak ook onze cue om de jurkjes en panties te verwisselen voor joggingsbroeken en wijde truien.

Eens besloot het rookalarm ook mee te doen met onze kerstliedjes. En dat was net de kerst dat mijn vader naar de Caribbean was. En er verder geen mannen in huis aanwezig waren, behalve een angstig neefje van 10... Mijn moeder wist niet wat haar overkwam, hoe de *** krijg je dat ding uit?! Ik moet wel bekennen dat ik dat wel komisch vond.. Weer eens wat anders dan Mariah C., Wham! of Bing Crosby….

Kerst in de Caribische zon blijft ook een geweldige ervaring. One of my favorites.. Cadeautjes onder een palmboom, kerstbomen worden geimporteerd en zijn al verdord voor ze goed en wel de container uit zijn. Daar doen ze wel véél meer moeite voor de feestdagen: mijn ooms hebben -eerlijk waar- op kerstavond mijn oma's huis nog even staan verven omdat je huis er tip top uit moet zien met kerst. De stress daar ( jawel, ook in de Caribbean bestaat dit woord) draait dan vooral om de staat van het huis en hoeveel kerstlichtjes er in en om het huis hangen, in plaats van de laatste inkopen doen. Minor detail is of course het eten, zéér goed te doen!

Oud en Nieuw vind ik daarentegen wél heel erg leuk. Dat is ook much ado about nothing, en ik heb ook geen idee waarom ik dat dan weer wel leuk vind, but I just do. Don't ask, laten we het erop houden dat ik Jazz ben en… apart ben :). Met zijn allen buiten staan, champie drinken en traditionele Caribische hapjes eten terwijl Nederland weer zoveel miljoen de lucht in schiet. Ik doe niet mee aan al dat vuurwerk, want daar ben ik bang voor.. Maar traditie getrouw zorg ik wel dat ik tenminste 1 rotje afsteek om… uhhh… Het moest altijd van mijn moeder, maar het had iets te maken met het oude jaar afsluiten en al het slechts in het vorige jaar achterlaten… ofzo. Toen ze het mij uitlegde was ik, denk ik, acht jaar oud en lette ik niet bijster goed op. Het deed mij vooral denken aan de Big Bang….

Maar op de één of andere manier is die afkeer erin geslopen. Het hoeft voor mij allemaal niet zo nodig. En het is in december zo koud dat je door alle dikke jassen en wollen onderbroeken toch niet je mooie outfit kunt showen. Jammer. Want ik ben een groot fan van fancy outfits, cadeaus en good food!

Kunnen we de kerst niet gewoon naar ergens in de zomer verplaatsen? Met kerstliedjes, want die vind ik toch wel leuk......:-)

Jazz.