script src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.7.1/jquery.min.js' type='text/javascript'/>

27 april 2013

Single ladies!

Nee, ik ben geen Austin Powers fan, maar ik ben naar HET concert van het jaar geweest. Die show waar een tweede show voor moest komen en ook die was binnen 15 minuten uitverkocht!

Ja, ik was samen met mijn partner in crime een van de gelukkigen die heeft mogen genieten van de Mrs. Carter world tour hier in Nederland! Voor de enkelen die onder een steen hebben geleefd de afgelopen periode: ik heb het over Beyoncé.
En als je het hebt gezien is er maar 1 passende uitdrukking voor: Yeah baby!

Waaaauuuwwww, wat een showvrouw is zij zeg!
Ik moet toegeven dat ik alle heisa om haar persona altijd een beetje overtrokken vond. Okee, toegegeven ze is goed, maar ik vond dat Destiny's Child niet alleen uit haar bestond, ik was juist fan van Kelly. Dus alle drama omtrent Queen B ( heette Lil Kim niet zo?) vond ik een beetje overtrokken.


I got gloss on my lips, a man on my hips

Got me tighter than my Dereon jeans
Acting up, drink in my cup
I can care less what you think
I need no permission, did I mention
Don’t pay him any attention
Cuz you had your turn
But now you gonna learn
What it really feels like to miss me
- Beyonce, Single ladies (2008)


Tot zij solo ging. Op de cover van Dangerously in love vond ik haar stoer. I loved her hair color, dus besloot ik mijn haar dezelfde kleur te verfen. Ja, door haar heb ik mij voor het eerst in mijn leven mijn haar geverfd. En ik heb het geweten. Ik ging voor chocolade bruin, maar omdat ik het in de tropen liet doen, eindigde mijn haar ergens richting rood. Top. Terug in het koude Nederland werd mijn rode coupe mysterieus omgetoverd in een soort van hazelnoot bruin. Nogmaals: top. Dus ik was gauw genezen van de idolization.

Maar goed, back to Beyoncé. Mijn vriendinnetje was ruim een uur voor de voorverkoop van start ging al aan het vechten om een plekje in de wachtrij.. Op de website.. Ikzelf kon helaas niet meevechten, dus ik hield hooggespannen mijn telefoon in de gaten voor het verlossende text berichtje. De tijd verstreek en ik kreeg maar niets binnen. Ik begon al te denken dat het aan mijn telefoon lag, want het duurde mij echt iets (véél) te lang. Mijn collega's werden al gek van mij omdat ik wel heel nerveus deed, iets wat totaal niet bij mij past.
En ja hoor, daar was dan eindelijk HET berichtje. Het enige wat ik kreeg was 'JAAAAAAAAAA!!!!!'. Says enough natuurlijk, dus toen werd ik heerlijk onuitstaanbaar voor mijn collega's, een character trade die wél bij mij past! Ik kon wel springen en dansjes doen, zo blij was ik! Want Beyoncé live zien.. Je kunt zeggen wat je wilt, maar haar shows zijn ge-wel-dig! Helaas viste een collegaatje net achter het Beyoncé-net, dus voor haar was mijn blijheid dubbel zo zuur. Maar sorry, me was happy!

Dus thuis ging de volume knop op 10 en ging Single Ladies op repeat. Ik heb de dansjes van Kurt uit Glee en John Williams herhaaldelijk bestudeerd, gosh they move well!

Voor degene die het hebben gemist, hieronder beide performances:

Glee, Kurt - Single ladies
John Williams performing Single ladies

In de week voor het concert konden we het alleen maar over het concert hebben met, of course, dé vraag what to wear?
Maar ik zou mijzelf niet zijn als er niet  een dreigend hoopje roet om de hoekje loerde: ik werd erg verkouden. Bij mij is dat helaas geen kleine schattige snotneus, maar een extreem lamlendig gevoel met alles dat pijn doet en de waterkoker die overuren draait. En dat 2 dagen voor dé dag! You gotta be kidding me! En het is pas de 10e x dat ik ziek werd in 1 jaar tijd, why now?!
Eerlijk; al had ik 40 graden koorts gehad, ik was alsnog gegaan! Maar gelukkig heeft moeders goed voor mij gezorgd en was ik redelijk opgelapt toen het tijd voor het concert was. Mijn keel was niet helemaal topfit, maar ik denk niet echt dat het verschil maakt in mijn zangkwaliteiten.


I want to say I lived each day, until I died,

And know that I meant something in, somebody’s life,

The hearts I have touched, will be the proof that I leave,
That I made a difference, and this world will see.

I was here,

I lived, I loved,

I was here,
I did, I’ve done everything that I wanted,
And it was more than I thought it would be,
I will leave my mark so everyone will know.
- Beyonce, I was here (2011)



Dus toen Mrs. Carter het podium opstapte ging ik net zo hard gillen als die 14 jarige meiden naast me. Who cares?! De hele show hebben we staan zingen, dansen en gillen als een stel pubers, but how I loved it! Een SUPER concert was het! En toen ze -finally- Single ladies begon te zingen, was voor mij het plaatje compleet. Ik heb ter plekke het dansje uitgevoerd. Dat hoort gewoon!

Dus toen eindelijk de lichten aangingen en het tijd was om huiswaarts te keren bleef ik in de magic en ben ik heeel tevreden mijn bedje ingestapt!

All the single ladies, all the single ladies.....

Tijd om het volgende concert te plannen!


Jazz.

19 april 2013

Once upon a time in a faraway land...

There was...... ME! :-)


Ik hou van films! Van allerlei films; klassiekers, actie, Disney, artsy, soms drama...you name it en ik kijk het. Behalve kostuumdrama's en horror. Dat trek ik echt niet. I've tried, ik heb er zelfs een overly expensive bioskaartje voor neergeteld, maar in the end heb ik bij 'The eye' alleen de openingcredits gezien. Daarna vond ik de binnenkant van mijn tubesjaal wel bijster interessant. Sterker nog: toen ik klein was heb ik een scene van Jaws gezien en durfde ik daarna zulke films niet meer te zien. Op mijn 16e besloot ik weer een poging te wagen met The blair witch project. Again: mission failed, na de film heeft mijn toenmalige vriendje ruim twee uur verplicht met mij aan de telefoon gehangen, omdat ik niet durfde te slapen. De reden? ik had een vaas met gedroogde bloemen op een krukje in de hoek van mijn kamer staan en in het donker kon ik mij heel goed voorstellen dat de Blair Witch daarin verborgen zat. Right. Horror is dus echt NIET aan mij besteed. En kostuumdrama's vind ik gewoon saai. Een beetje stoffig doen in jurken die boven way too tight zitten en aan de onderkant doen denken aan een gemiddeld vliegdekschip... Charming, maar niet mijn ding. Al vind ik Pirates of the Caribbean epic (zoals alles waar Johnny Depp in zit), maar dat telt volgens mij niet echt als kostuumdrama, vind ik.

 

Gentlemen, you had my curiosity. But now you have my attention.

- Calvin Candie, Django Unchained 2012

 

Wat wel mijn interesse wekt, zijn de actiefilms: zowel de superhero movies van nu als de te foute films van de actiehelden van begin jaren '90. Allereerst vind ik het prachtig om te zien hoe de oude mannen a la Bruce Willis, Jean-Claude van Damme en Sylvester Stallone nog steeds semi hun mannetje staan (ondersteund door een emmer botox) in the Expendables. Voor mij worden hun films nooit saai. Al schrok ik wel van hoe ze eruit zien... Zowel zorgwekkend, afschrikwekkend als fascinerend. Zij zijn echt het resultaat van plastic surgery en botox gone all wrong. Op het moment dat Jean-Claude in The expendables 2 zijn zonnenbril afdeed, hield ik overduidelijk hoorbaar mijn adem in. Shoot, the man looks terrible! Of het nou de stand van zijn ogen was, de positie waarin zij stonden of dat ze gewoon op de verkeerde plek hingen weet ik niet. Er klopte gewoon iets niet.

Vroeger keek ik altijd zulke actiefilms met mijn vader. Ik ken inmiddels de meeste films van Steven Segal en heb een tijdje echt gedacht dat de beste man kon acteren! En toen ik 5 minuten later weer bij zinnen was, was dat ook over..

Van de week heb ik 'A good day to die hard' gezien. Ik ben fan van Bruce, maar die film... Na deel 4 was het echt wel genoeg ge-Yippie-ka-yay.. En ik ben fan! Ik vond die film dus niet echt ergens opslaan... Too bad Mr. Willis..

En as for the recent superhero movies: die mannen! Robert Downey, Jeremy Renner, Chris Evans, Christian Bale, Chris Hemsworth... Do I even need to continue?! I think not.. Maar voor de heren onder ons: los daarvan zijn de films gewoon leuk. Goede special effects, niet zoals de remakes van 25 jaar geleden waarin je Captain America in zn rode onderbroek aan een plastic draad door het beeld ziet 'zweven' en zelfs ik als een non comic connaisseur kan ze zeker waarderen. De vrouwen spelen ook een goede rol, maar stiekem zie ik een rol voor Super Jazz weggelegd in The Avengers, als de heldhaftige chick die minimaal net zo stoer is als alle men of steel in die film bij elkaar. Met normale kleding aan; geen strak leren pak waar je in zweet of een outfit dat voor een lingerie setje kan doorgaan, gewoon jeans and a tshirt..

Vorig jaar kon ik in beide genres mijn hartje ophalen en dit jaar staat er met Iron man 3 ook het nodige te verwachten. Yay! Me happy!

 

Steve Rogers/Captain America: Big man in a suit of armour.

Take that off, what are you? 

Tony Stark/Iron Man: Genius, billionaire, playboy, philanthropist.

- The Avengers 2012

 

Een van mijn favo regisseurs is Quentin Tarantino. You love him or you hate him, maar Pulp fiction is echt my fav movie of all times. Al ben ik eerlijk gezegd geen fan van al zijn films. Ik kan Kill Bill nog steeds niet echt waarderen. Waarom? Geen idee, I just don't. Maar laatst heb ik zijn latest creation gezien: Django unchained. Ik werd nog voor de première al gedrilld om die film te gaan zien. Na enkele detours (oa "Verliefd op Ibiza", don't ask) ben ik dan toch in de juiste zaal beland. En wat voor een film is dat zeg! Sommige scenes zijn echt té bruut voor mijn tere zieltje maar ik was echt onder de indruk van deze film. Ik denk wel dat Heinz een topjaar qua ketchupverkoop heeft gedraaid met al het nepbloed dat om je oren spat, maar ikzelf vond het niet storend. En ondanks het zware onderwerp is het Mr. Tarantino gelukt om de zaal met een aantal goede grappen plat te krijgen. Yep, deze film komt ook in mijn favo-films-lijstje te staan.

 

Mijn grootste zwakte in de movie business zijn de musicals en singalongs... Grease, Dirty Dancing, Flashdance en of course Sister act. Both of them. I am a huge sucker voor die easy meezing films. Zoals bekend ben ik niet gezegend met en engelenstem, maar zoals gewoonlijk boeit me dat totaal niet en zing ik echt uit volle borst mee met Summer nights, including the high notes. Mijn buren zijn ongetwijfeld zo blij met mij... Oh ja, en Dream girls ook!! Of course, in my fantasy I am Effie, maar alleen om haar stem hoor!

Which brings me to my other 'sin' en ern andere black powerful woman: Madea. Ik heb seriously no clue hoe Tyler Perry erop is gekomen, but she rocks! Elke bad mood weet zij bij mij weer op te vrolijken en zij heeft mij 'grit ball' geleerd. Iets wat ik vind dat elke vrouw hoort te weten. So men, beware! That old woman has some mean old tricks up her sleeve! Gosh, I love her..

 

Gelukkig heb ik een Pathe pas, anders was ik allang failliet door alle films die ik wil zien. Ik ben geen expert in het downloaden van films, dus ik ga nog gewoon braaf naar die grote zaal om een filmpje te kijken. Daar draait het voor mij niet alleen om de film, ook om de popcorn (zout please) en Cherry Coke. En het bombastische geluid. The whole experience eigenlijk. I just love it. Al heb ik wel een buddy nodig om films te gaan kijken hoor, ik ben nog niet zover dat ik alleen de bios instap. We'll get there.. Nu maar even kijken welke film we nu gaan kijken.. Een leuke Disney film is altijd leuk...
 
Als jong meisje droom je altijd van je prins op het witte paard en "happily ever after", etc. Tot je erachter komt dat kikkers kussen totaal geen zin heeft, ze blijven toch echt een kikker en willen niet veranderen.

 
 
A dream is a wish your heart makes when you're fast asleep.
In dreams you will lose your heartaches. Whatever you wish for, you keep.
Have faith in your dreams, and someday, your rainbow will come smiling through.
No matter how your heart is grieving, if you keep on believing, the dream that you wish will come true.
- Cinderella, 1950
 
Tsjah, dan houden we het maar bij de mooie sprookjes…

Jazz.