Shop much?!

De uitverkoop en mega sales zijn weer in volle  gang.

Kortingen tot wel 50% of zelfs tot 70%!

Voor een vrouw die echt mega veel van shoppen houdt, is dit nu een gigantische uitdaging. It's all so tempting! Al die felle kleurtjes, mooie aanbiedingen en lokkertjes beginnen langzaam hun grip op mij te krijgen. Ik voel me echt een klein meisje in een snoepwinkel; Oooh!! Pretty!!

NO!

Must... Be... Strong…

Zeker als ik mooie schoenen in de aanbieding zie, krijg ik een moment of weakness. Want natuurlijk zijn die 54 paar schoenen ( jep, we zijn de 50 weer gepasseerd) niet genoeg! Ik heb nog paarse pumps nodig, en nachtblauwe peeptoes, lichtgrijze Jordans, zwarte platte laarsjes, turquoizen sandaaltjes.... En natuurlijk blijft het niet bij de shoes.. Mijn kledingkast is nog lang niet vol genoeg. Er is nog voldoende ruimte op de vloer. Of bovenop de kast. En er is vast nog wel ruimte bij mijn moeder die ik kan vullen. En tassen, riemen, jasjes, zonnebrillen.. En sinds kort vind ik hoedjes ook leuk!

You know that thing when you see someone cute and he smiles

and your heart kind of goes like warm butter sliding down hot toast?

Well that's what it's like when I see a store. Only it's better.

- Rebecca Bloomwood, Confessions of a shopaholic (2009)

In de stad loop ik maar snel door. Ik probeer tijdens de sales de stad te vermijden. Alle winkels, behalve de supermarkt zijn voor mij off limits. Ik heb nog niet genoeg wilskracht om een to-die-for paar heels of sneakers te laten staan, dus als een doorgewinterde en herstellende ex-junk probeer ik de verleiding zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Er bestaan zelfs hulpgroepen voor shopverslaafden, maar ik durf wel te zeggen dat ik nog niet zover heen ben. It's all in the will power… Mocht het zover komen dat ik diep in de schulden terecht kom vanwege mijn uitgaven patroon, dan zal ik mij zeker aanmelden! Twaalf-stappen-plannen, buddies, sponsors, you name it. Dan zal ik er echt ALLES aan doen om van mijn addiction af te komen! Zolang ik die dingen op Tell Sell niet ge-wel-dig vind, I'm cool...

Tijdens de feestdagen kon ik natuurlijk niet anders dan de stad in te gaan. Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk online te kopen, maar helaas moest ik wel de stad in. En ik heb het geweten. Al die mooie kleurtjes en kleding en lokkertjes en glitz en glam en….. Juist. Ik moest met een slabbetje rondlopen, zoveel kwijlde ik. Ik had mijzelf de missie gesteld om op zijn minst een smashing X-mass outfit the scoren, ondanks mijn Gringe attitude. Ik heb gezocht en gezocht, tot ik dat jurkje had gevonden. En ik liep met oogkleppen op en mijn tunnelvisie aan. En zodra ik dat jurkje had ben ik echt als een malle de stad uit gerend. Gerend, ja. Echt.

When I shop, the world gets better, and the world is better, but then it's not, and I need to do it again.

- Rebecca Bloomwood, Confessions of a shopaholic (2009)

Nu heb ik mij het doel gesteld om niet meer te kopen dan nodig. Heel lastig, omdat ik vind dat ik van alles nodig heb. Maar nu moet ik bij mijzelf dus te rade gaan of ik het echt ECHT nodig heb. Maar gelukkig heb ik nu een stok achter de deur: ik ga voor mijn rijbewijs. Ja, I know, met 25 nog steeds geen rijbewijs.. Maar daar  gaat dit jaar - hopelijk - verandering in komen. En dan moet ik sparen. Een regelrechte uitdaging.

Dus heb ik mijzelf voor de uitdaging van de eeuw gesteld: no shopping. Om te sparen. Juist. Ik zal echt alle support goed kunnen gebruiken. Maar ik ben vastbesloten het te laten slagen! Het is voor een geweldig doel!

Allemaal verboden!

Dus.. De pinpas blijft thuis, ik mag alleen boodschappen en de noodzakelijke artikelen halen, verder niets! No dinners, take out of sushi extravaganzas… Lord have mercy on my sweet soul!

Vanaf nu gaat mijn pinpas in de kluis ( okee, hij wordt zorgvuldig opgeborgen). Ook zijn alle online shop sites ten strengste verboden en moet ik mijzelf behoeden for any sign of weakness.

I CAN DO THIS!

To be continued…

Jazz.

Work it! Work out!

BAM!!!

Ik heb de eerste stap richting goede dingen in 2013 gezet. Ik ben gaan sporten. Voor het eerst in forever. Ik heb er ook de nodige reacties op gekregen. Jazz en sporten is ongeveer hetzelfde als varkens die kunnen vliegen.

Zoals ik in mijn blog "Dikke kont" heb beschreven ben ik gezegend met een goede bouw, zelfs als ik alles eet. Daarom vond ik het nooit echt nodig om te gaan sporten. Toen ik klein was heb ik jarenlang gedanst en het verplichte schoolzwemmen gedaan. Ik heb zelfs een blauwe maandag aan judo gedaan en op een extreem gevoelig paard gezeten( paarden zijn echt NIET mijn ding), maar na mijn 13e heb ik niet bijster veel aan lichamelijke beweging gedaan. En dat vond ik ook helemaal niet nodig. Ik was sowieso liever lui dan moe.

Nu ik de 25 ben gepasseerd merk ik dat ik bewuster over mijn lichaam begin na te denken. They say your body is your temple. Daar geloof ik ook weer niet per se in, maar met mijn foodfestijnen moet ik toch wat gaan doen. Dat heeft niks met het uiterlijk te maken( nou ja, toch een beetje), maar met mijn gezondheid. Ik heb een conditie van niks en voor een gezonde 25jarige meid moet ik mij schamen. Zelfs mijn oma van bijna 98 is in betere conditie dan ik!

Work it! W

Blijkbaar was mijn zus het daar volledig mee eens want zij heeft mij zomaar opgegeven voor groepslessen bij haar sportschool. Let op het meervoud: Lessen. Dus niet een, nee vijf achter elkaar. Okee, ze worden wel verkort tot een half uur, maar het zijn er wel vijf! Achter elkaar!

Toen ze het mij vertelde zei ik natuurlijk heel stoer dat ik dat wel even deed. Tot ik echt mn bed uit moest. Gelukkig had ik nog ergens in mijn kast sportkleding liggen en afgelopen zomer wilde ik ineens hardlopen, dus ook sportschoenen had ik. Outfit: check. 

Daar aangekomen bleek dat we met een combi les van BBB en Fat attack zouden beginnen. Innocent as I am dacht ik: okee, leuk! Ik heb nooit geweten dat een half uur zo lang kan duren. De eerste les werd door een soort van drill instructor gegeven en toen ik dacht dat het halve uur er inmiddels op zat, zei meneer de Drill Instructor: "dit was de warming up,  nu gaan we echt aan de slag". Say what?! Natuurlijk laat ik mij toch echt niet uit het veld slaan, ik bijt veel harder dan hij! Doorzettingsvermogen: check.

Tegen het eind van het halve uur brandden er spieren waarvan ik geen idee had dat ze uberhaupt bestonden. Shoot me, shoot me now! Een blik opzij vertelde mij dat zuslief er net zoveel moeite mee had. Thank god, it's not just me. Toen de les er eindelijk op zat wilden we enthousiast weg lopen, alleen mijn spieren besloten niet meer mee te werken. Het leek wel of ik weer spaghetti benen had.

En dan begint de volgende les: Sh'BAM. Voor de niet-sportschoolgaanders onder ons die niet weten wat het is: een soort van reggeaton, maar dan in work out vorm. Dus de bedoeling was dat we daar een partijtje met onze kont ging schudden en exotische danspasjes uitvoerden. Alleen werkten de spieren, zoals gezegd, niet meer mee en was onze instructrice een "gevalletje apart". Ze zat vooral heel erg in haar eigen wereldje. Volgens mij leken wij voor outsiders echt een zooitje spasten bij elkaar die een poging deden onze "inner star" te laten shinen. Right...

Na deze les had ik weer controle over mijn spieren en besloot ik een lesje Body combat te volgen. Who knew kicking and punching could be so much fun?! Dat vond ik echt een heerlijk lesje en ik hield het ook met redelijk wat gemak uit. Ik voelde me helemaal in mijn element met mijn ge-wel-dige  vechthouding! Als ik niet oplette, zat mijn kin na een tijdje halverwege mijn navel, maar dat doet er niet toe! Na die les wist ik hoe Rocky zich moest voelen daar bovenaan die trap. De muziek dacht ik er voor het gemak maar even bij om het plaatje compleet te maken.

Het lesje Bodypump heb ik maar uitgezeten want rondhobbelen met gewichten is niet echt iets voor mij. Goede kans dat ik dan mijzelf, de vloer of een mede sporter sloop. Dat wilde ik niet op mijn geweten hebben, dus bleef ik maar braaf aan de kant zitten. Het zag er echt indrukwekkend uit al dat gesleep met gesjouw met barbells, respect aan degenen die dat zo maar even doen hoor!

Hierna was er nóg een heerlijke schop- en slales; Fight X. And the best about this one is dat ik bokshandschoenen aan had en mijn zus de stootkussens moest vasthouden. Oh, how I loved it.. Alle opgebouwde frustraties van de afgelopen 25 jaar kwamen er uit! BAM! Na een kwartiertje was het haar beurt en het werd mijn pijnlijk duidelijk dat zij ook een aantal frustraties had! Grapje hoor, het was echt een ontzettend leuke les en niemand is gewond geraakt. Alleen die handschoenen stonken een beetje naar zweet. Ok, ze stonken heel erg naar zweet en ze waren ook een beetje klam. Maar dat schoppen en slaan is echt awesome! Het was wel pittig en wij 'zachtaardige en gevoelig' dames zijn zulk bruut geweld niet gewend. Maar man, daar zou ik echt zo aan kunnen wennen! In de sportschool wel te verstaan. Slechte werkdag? Schop het eruit! Irritant vriendje (m/v)? Sla het van je af! PMS/nergens zin in/ niet de juiste schoenen gevonden/gewoon vrouw zijn en boos worden om niks? Hoppa! Jep, I think I found my favorite work out..

Alsof we nog niet genoeg afgemat waren besloten we ook een lesje Zumba te volgen. Mijn zus doet dit vaker, ik had het alleen op Tell Sell gezien. Nou, die mensen van Tell Sel zijn leugenaars! Het is helemaal niet zo easy-peasy als het op tv lijkt! De dansjes vind ik helemaal leuk, maar wat een work out is het! Ik heb mij er echt op verkeken. Alle respect aan de Zumba lerares, want in no time zweet je aan alle kanten! Het aller prachtigste is dat de les deels werd gegeven door een imposante heer van

Needless to say dat ik na die ochtend echt helemaal total loss was, ik heb ook weinig anders gedaan dan op de bank liggen met the occasional nap tussendoor. Maar ik heb me wel direct ingeschreven bij de sportschool! We gaan het volhouden!

Conditie: working on it..

Jazz.