Guilty Pleasures

A guilty pleasure is something one enjoys and considers pleasurable

despite feeling guilt for enjoying it.
 

Iedereen heeft er wel een paar. Van die pleziertjes waar je na een dramatische dag zó van kan genieten dat het eigenlijk je dag weer een beetje goed maakt. Maar wel achter gesloten gordijnen, want eigenlijk zijn ze best fout.

Héérlijk vind ik die guilty pleasures! Ik ben en blijf stiekem fan van dé boyband van de 90ies en 00’s en van all time eigenlijk: Backstreetboys! Alle lyrics en danspasjes weet ik nog feilloos. Sterker nog, toen ze vorig jaar in Nederland waren heb ik heel enthousiast weer staan meeblèren, net zoals vroeger. Maar eigenlijk schaam ik mij daar niet bijzonder voor, want ik deed dat gezellig met duizenden anderen. Een not-so-guilty pleasure dus.

Ook kan ik een heel weekend genieten van de tekenfilm marathons op Comedy Central en Disney XD ( ja, echt).  Heerlijk onder een dekentje, kussentjes in de rug en een voorraad aan snacks voor me op tafel. Mét de gordijnen dicht. Deze pleasure is voor mij een stuk geheimer dan mijn boyband-liefde, want dan ben ik zogenaamd druk en niet bereikbaar, terwijl ik gewoon niet gestoord wil worden...

In mijn omgeving wordt er eerst vreemd gereageerd op de term “guilty pleasures”. De gedachten schieten dan direct alle kanten op, behalve de juiste. FYI guys: guilty pleasures kunnen echt ALLES zijn, it's not about the dirty stuff! You and your filthy minds! ;-)

Na enig nadenken wordt er dan toch toegegeven; ’s werelds grootste diva (pick one) nadoen in de badkamer spiegel met een föhn in de hand om die wapperende manen te krijgen. Mét de deur op slot. Hmm, ik denk dat heel veel dames (and the occasional gentleman) die op hun lijstje hebben staan.. Niet zo bijzonder eigenlijk dus.

Veel dames zullen chocola op nr. 1 van hun guilty pleasures- lijst hebben. Het is niet bijzonder goed voor je, maar o zo lekker. En nadat je een hele reep gedachtenloos tijdens Grey's Anatomy op hebt gegeten ('oh, isie nu al op?') voel je je toch wel schuldig. Je wilde immers stiekem maar een klein stukje, gewoon voor de smaak.

“Everyone has their weaknesses. Some people smoke.

I collect stuffed penguins. If you won't tell, I won't.”

- Laurell K. Hamilton, Guilty Pleasures, 2009

Bij veel dames valt shoppen onder de guilty pleasures. Ook bij mij. Ik heb er een groot, heel groot zwak voor, as you already know. Ik verbied mijzelf van tijd tot tijd ook de stad in te gaan of bepaalde sites te bezoeken, want ik weet dat het mis gaat zodra ik een voet in de plaatselijke winkelstraat zet. Op zulke momenten zijn ook digitale winkelstraten verboden!

Soms geef ik toch eraan toe en dan geniet ik ontzettend van mijn aankoop. Later ontken ik natuurlijk glashard dat ik heb toegegeven, en dan is het voor mij echt een verborgen pleziertje! Maar ook hierin zal ik vast niet de enige zijn.... Wat is nou een ECHTE guilty pleasure?

Het eerste dat in mijn hoofd opkomt is 'Drunk dialling'.

Que?

 

In een zwaar aangeschoten/ extreem dronken bui( again: pick one) mensen gaan bellen, vaak je ex of een epic failed date om hen maar eens even de waarheid te vertellen. Hoe idioot hij/zij/het wel niet is om jou te laten lopen, of juist omdat je hem/haar/het ontzettend mist. Juist ja. Ik kan mij niet voorstellen dat daar ooit iets goeds uit is gekomen en ik weet ook dat de mensen die het doen, zich de komende week nog schamen waneer zij hun telefoon de volgende dag checken.

Maar dan is het allemaal nog geen guilty pleasure, dan is het gewoon fout en niet bijzonder slim. Waar het dan een guilty pleasure zou worden (volgens mij) is als je de volgende dag dus ziet dat je Jan, Kees en Karel hebt gebeld, tegen je vriendinnen schreeuwt 'Oh. My. God! NO!!', maar ondertussen denkt: 'ha, heb ik je wel weer gesproken'.... Of val je dan al in de stalker-categorie?!

Anyhow, dat is dus een guilty pleasure die niemand ooit zou toegeven. The good stuff dus.

Wat mij wel opvalt is dat mijn vrouwelijke vrienden zo minimaal 3 guilty pleasures kunnen opdissen waar de mannen er meer moeite mee hebben. Zogenaamd hebben ze er geen. Na enig aandringen geven ze dan toch toe dat ze er wel een hebben, maar dan duurt het nog langer voor ze toegeven wát.

Nou.. dan is er één zo stoer zijn guilty pleasure op te biechten (props to him!):

“Soms vind ik het wel leuk om in huis te voetballen met zo’n kleine bal.

En dan net doe of ik een tegenstander heel mooi passeer tijdens een belangrijke finale.... terwijl er niemand staat!”

Helaas is deze heer niet zo goed in z’n guilty pleasures, gezien hij geregeld betrapt wordt en dus ook vreemd wordt aangekeken. Want daar gaat het eigenlijk om, genieten behind closed doors. Zodat niemand ziet hoe gek je bezig bent, of dat je die té stomme serie eigenlijk toch op de voet volgt.

Een andere stoere heer durft zelfs toe te geven dat hij geen guilty pleasures heeft, hij doet niet aan “guilty”. Toe maar. Gedurfd. De minder grote helden onder ons zijn maar wat blij met de gordijnen die dicht kunnen, want dat is het fijne van die verborgen pleziertjes; je kunt er ten volle van genieten in de veiligheid van je eigen kamer/ badkamer/keuken/auto, zonder dat iemand er ook maar achterkomt. Als je het goed aanpakt dan.

Me, I love my guilty pleasures. Maar ook bij mij worden ze steeds minder guilty... If it makes me happy, I just don't care!

En nu de Backstreetboys een nieuw album, nieuwe single en tour hebben aangekondigd ivm hun 20-jarig jubileum, kan ik niet wachten!

Toevallig houdt Net5 een 'Guilty pleasures' filmmaand, genoeg om van te leren!

Enjoy ;-)

Jazz.