Dikke kont

"Oh, my, god. Becky, look at her butt. It is so big. [scoff] 

She looks like,one of those rap guys' girlfriends. But, you know, who understands those rap guys? *scoff*
They only talk to her, because, she looks like a total prostitute, 'kay?
I mean, her butt, is just so big.

I can't believe it's just so round, it's like,out there, I mean - gross. Look!
She's just so ... black!"

Ik word vaak geplaagd met mijn kont. Dik istie niet, maar wel enigzins aanwezig. Ik heb een redelijk smalle bouw en hij steekt een beetje uit. Ik heb Caribisch bloed, dus je kunt het je denk ik wel voorstellen. In mijn familie en vriendengroep is het een 'running gag', Jazz en dr kont...

Tot mn achtste heb ik mijn niet-zo-baby-vet met mij meegedragen, daarna werd ik in rap tempo skin and bones. Toen ik klein was grapte mijn vader wel eens 'als je niet oppast, wordt je net zoals je tante Y.' Die tante heeft, zoals je begrijpt, een dikke kont. De dikste in de familie. En het staat haar prachtig! Als meisje van 10 vond ik dat verschrikkelijk te horen en mijn zus stiekem lachen! Maar toen mijn geliefde tante Y. afgelopen vakantie een complimentje maakte over mijn inmiddels enigzins aanwezige kont, was ik toch wel heel trots!


Ben ik nog steeds, hoor. En daarom vind ik het ook moeilijk te begrijpen dat er vrouwen en meiden zijn die zo dun mogelijk willen zijn! Vooral als het nog tienermeiden zijn vind ik dat zo zonde!


Het ideaal beeld is tegenwoordig zo vertekend dat een beetje 'curves' al als "mollig" of zelfs "te dik" wordt beschouwd. In mijn ogen ziet dat er juist gezonder uit! Gisteren zat ik Trinny and Susannah te kijken en dan vinden vrouwen dat ze 'love handles' hebben, terwijl je het vet op hun lichaam met een vergrootglas moet zoeken!


Omstreeks mijn 13e kreeg ik constant de vraag of ik aan anorexia leed. En dat terwijl ik at als een bouwvakker( zonder bijbehorend decolleté), dus dat was best kwetsend. Als tiener weet je je al geen raad met je lichaam, ik had een nog groter probleem met mijn sateprikkers als benen en slungelige spaghettislierten die voor armen moesten doorgaan. Ik had nog niet eens een size 0! Zelfs XS zat nog als een wapperende vlag om mij heen.
Ik bleef figuur 'twijgje' behouden tot ik op stage naar het buitenland ging. Ik voelde me dus o-zo-sexy... Niet dus..


Op mijn 18e ging ik voor 6 maanden op stage naar het Caribische gebied, back to my roots. Omdat ik vaak bij bovengenoemde tante Y. kwam eten en mijn oma's dus duidelijk vonden dat ik best wat mocht aankomen, liet ik het mij allemaal prima aanleunen. Als je de Caribische keuken een beetje kent, weet je dat je van 2 happen van whatever al aankomt! Volgens mij zelfs al als je naar het eten kijkt. Heerlijk!
Toen bleef er luckily weinig over van mijn 'zakje-botten-lichaam' :-)!!
Elke ochtend wakker worden met oma's gerechten en als ik ging werken kreeg ik wat extra's mee, want stel je voor dat ik op dat kleine stukje naar mn stage verdwaald zou raken, moederziel alleen?! Nou, verdwaald of niet, alles ging op hoor en met veel smaak! Dankjewel oma!

Na een tijdje merkte ik dat mijn rokjes niet zo gemakkelijk meer uit gingen en mijn spijkerbroek strakker ging zitten. Hét moment waarop ik de definitieve bevestiging kreeg, was toen mijn aller oudste vriendinnetje en haar ouders en broer mij de laatste 2 weken van mijn stage kwamen opzoeken. Ik heb met die vriendin in de wieg gelegen, dus elke verandering bij mij is bij de hele familie duidelijk zichtbaar.

Op het moment dat ik mijn vriendinnetje na ruim 5 maanden omhelsde, hoorde ik achter mij 2 stemmen als 1 zeggen: 'jeetje Jazz! Je hebt een echte kont! Wat is er met jou gebeurd?!' Wauw, het was dus echt zo. Baby got back!

 

"I like big butts and I can not lie
You other brothers can't deny
That when a girl walks in with an itty bitty waist
And a round thing in your face
You get sprung!"

- Sir Mix-a-Lot, 1992 -

Natuurlijk heb ik mij vooral in het begin er ongemakkelijk bij gevoeld en wist ik mij er aanvankelijk geen raad mee, maar nu vind ik het prima! I'm comfortable with who I am and how I look. En dat is het belangrijkste, toch?

Al loop ik niet in de strakste spandex rond, ik blijf van mening 'if you got it, flaunt it' :-).

Van "babyvet", via "spillebenen" naar "Dikke Kont"

En daarom, lieve dames, stop met dat ideaal beeld van 'size zero' als je dat niet van nature hebt!! Beyoncé, Alicia Keys en Kim Kardashian gingen ons al voor: curves are pretty! Curves are beautiful!
Ik zal nooit een 'perfect' lichaam hebben, but who cares?! Het gaat erom dat je je lekker in je vel voelt, ongeacht je omvang :-).

En als je nog steeds twijfelt, dan moet je maar 'Alleen maar nette mensen' kijken. Allemaal dikke konten!


En voor degene die het liedje zo kunnen waarderen: http://www.youtube.com/watch?v=kY84MRnxVzo

Anger management?!

Okee. Toppunt. Ik weet dat ik een relatief kort lontje heb, maar dit slaat alles!
A-L-L-E-S!!
Zit je na een lange werkdag in een overvolle tram tijdens de spits, gaat er iemand naast je zitten punniken! Punniken!!! Nee, geen klein kind, maar een volwassen vrouw. I mean like really?!

Continue die arm die alle kanten op gaat om al die meters draad door de rijgen... Hou ze lekker bij je! Dadelijk krijg ik die naald in mijn oog!
Ok, ik support creativity anywhere, any place, any time, maar hier zit je toch niet op te wachten na een lange dag?! Pfff...
Okee Jazz. Inhouden, bijna thuis.

Ik weet dat ik geen schoonheidsprijs verdien voor het meeste geduld, ik ben niet bepaald een Ghandi, but I'm working on it. Maar dit!! Dit stelt mijn geduld echt ZWAAR op de proef! En er is al zo weinig van over na een lange dag met die heldere lichten op werk...
Gelukkig is mijn halte nabij, echt nog even volhouden..

Oh ja hoor! Denk ik verlost te zijn van dat gevaarlijke punnik-figuur als ik bij mijn halte ben beland, heeft heel OVgebruikend Nederland besloten zich net te verzamelen voor die deur waar ik wil uitstappen... Manieren mensen! Eerst uit laten stappen, dan is er meer ruimte om jouw dikke ass in te laten stappen.
Dan maar een beetje brutaliteit en mn ellebogen er tegenaan gooien.
Really can't wait to get home... Sweet home....

Toen ik jong was had ik een niet bestaand lontje. Ready to combust at any given time. I
k kan me nog herinneren in groep 1 of 2; ik zat met 3 klasgenootjes vrolijk een heksen kleurplaat in te kleuren, wat kan daar nou misgaan denk je.... Net wanneer ik het gele kleurpotlood nodig heb, zie ik hem vastgeklemd in de viezige vettige vingers van het mannetje naast mij. Hoe ongehoord!! In een woede opwelling( hoe dúrft hij!) heb ik toen maar aan zijn haar getrokken. Dat leek mij de efficiëntste manier om dat potlood te bemachtigen. En met succes! Ha! That shows him!
Enig gevolg was wel dat iedereen toen mocht buiten spelen en ik voor straf binnen moest blijven. Ach, ik had wel alle kleurtjes ongestoord tot mijn beschikking.
Stiekem was dat toch niet zo leuk, getuige het gat dat mijn tranen in de kleurplaat hebben gebrand... Samen spelen is misschien toch leuker...

Mijn ouders hebben ook de prachtigste verhalen over hoe ik vroeger was. Wanneer mijn zus mij pestte, rende ik haar als vier jarige mollige kleuter achterna met ontblote tanden omdat ik haar ging bijten. Ik was een bijtertje, ja. Of het mij ooit is gelukt haar te pakken te krijgen? Nee, volgens mij niet. Sterker nog, wanneer mijn vader ons betrapte als ik zusterlief achterna joeg, begon ík spontaan te huilen. Denk dat daar wel iets mis was met mij...

Gelukkig is alles daarna wel redelijk goed met mij gekomen, maar nu, zo'n 20 jaar later voel ik die irritatie toch weer opkomen. Gelukkig ben ik nu een stuk ouder en... Nou ja, laten we het erop houden dat ik heb geleerd van dat eenzame speeluurtje alleen binnen.
Dus zet ik maar mijn smerigste blik op en probeer iedereen weg te kijken wanneer ik uit die overvolle tram stap. Ik moet toch íets?! Ik denk niet dat mensen bijten wettelijk is toegestaan, dus dan maar zo...

Het is vandaag  niet vrijdag de 13e en ik ben niet onder een ladder doorgelopen, maar soms heb je gewoon van die dagen. Dat alles gewoon verkeerd valt en net dat laatste druppeltje is die je spreekwoordelijke emmertje doet overlopen. Voor mij zijn die dagen eigenlijk het best om gewoon in bed te blijven, gezien die bijtneiging soms weer komt opzetten. Helaas heb ik rekeningen te betalen en shopsessies te financieren, dus sleep ik mijzelf dan maar uitbed en hobbel gezellig mee met de rest van arbeidend Nederland.
Eigenlijk zou ik op zulke dagen het bordje moeten dragen: 'Aanspreken op eigen risico'. :-)

Na nog een paar beproevingen in het dagelijkse, immer spannende Nederlandse OV, kan ik dan eindelijk de deur van mijn appartementje achter mij sluiten en de wereld van de randdebielen buiten sluiten... Mijn vrienden in de crime series van Veronica zijn toch véél normaler?!

* Ik kan ook heel lief zijn hoor :-)

 

TGIF!

Thank God It's Friday!! Of zoals een lief vriendinnetje het een keer heerlijk naief bracht: TGYF! (Ze maakt me af als ze ziet dat ik dit heb gebruikt!)

Hoedanook: weekend!!

Zo aan toe! Na een drukke werkweek van rennen en vliegen, kan ik mn pumps eindelijk uitschoppen en heerlijk van het weekend genieten! Tijdens de week heb ik al plannen gemaakt met the near and dear ones. Een druk, maar leuk weekend voor de boeg. Ik heb er zin in!! Vanavond staat een gezellig drankje en dansje in de stad met mijn vriendinnetjes op de agenda.

Maar eerst...
Even alle ellende van de week van mij afschudden en achter mij laten.....
Thuis lekker chillen, even bijkomen. Lekker even genieten van dat momentje rust tijdens het eten met een goed glas wijn.
Ik ben eigenlijk heel slecht in niets doen, dus meestal eindig ik aan de afwas, stofzuig of er borrelt weer een gedachte voor een nieuwe blog die ik móet uitwerken. Ondertussen druk textend met vriendinnen over die kleine details als wie, wat, waar en vooral; hoelaat, want zowel mijn vriendinnen als ik hebben er een handje van Antillaanse tijden te hanteren...:-) Als de één 5 minuten te laat is en de ander 35, dan is dat natuurlijk niet eerlijk, so planning is key. Dan maar allemaal fashionably late!

Dan gaat het haar in de krullers en komt het eeuwenoude dilemma: 'wat trek ik aan?!' (Dat liedje uit de musical Aïda, Mijn pakkie an, is mij dan ook op het lijf geschreven). Jurkje of jeans? Heels or flats? Stoer of femine of both? Keuzes, keuzes, keuzes....

Nu mijn hele kamer en gang een waar oorlogsgebied aan schoenen en kleren lijkt, heb ik toch dé outfit van de avond gevonden. Die ligt netjes gestreken op bed te wachten tot het tijd is. Ondertussen zijn we via de digitale snelweg alle TVOH kandidaten als kritische huiscoaches aan het beoordelen. Ondanks mijn eerder geposte opmerkingen over mijn zangkunsten, blijf ik ervan overtuigd dat mij dat best ook lukt..... In de douche, ja! Mijn buren weten direct wanneer TVOH begint, omdat ik begin te...uh... 'zingen'. Zijn ze vast blij mee...

Na enig gemuts en de nodige scheldpartijen is mijn make up done and hair did..... Ik heb wel een paar minuutjes bankhangen verdiend voordat ik mn voeten weer in heels steek om een dansje in de stad te wagen. Pfff... dat hele heen en weer rennen voel ik nu wel echt hoor! En Van der Vorst ziet sterren is ook wel interessant... Toch maar even kijken, tot de rest ook klaar is.

Een half uurtje later komt het eerste berichtje in de groepsapp: ' ik ben toch best moe...'. Nummer 2 geeft aan dat ze net wakker is geworden van d'r powernap en best suf is.. Hmm... Lekker dan...
Nu ik erover nadenk.. Mijn bank zit best lekker op het moment... Ach, en wat is er nou in de stad te doen? Elke keer hetzelfde en altijd dezelfde mensen... En Van der Vorst heeft dit keer écht interessante gasten.. Wacht even, wat is er gebeurd met Ms. Independent-who-run-the-world?! Die kijkt geen Van der Vorst ziet sterren! Die zorgt dat men sterren ziet!!

Ach, zoek het ook maar uit! Ik heb me wel mooi gemaakt voor heer Van der Vorst, vandaag ben ik Ms. Stay-at-home. Gewoon omdat het kan. Volgende week weer.

Fijn weekend, allemaal!

Jazz.

Addicted to....

Ik móet gewoon iets met jullie delen! Ik zou Jazz niet zijn als ik dit niet met de wereld zou delen.
Ik móet gewoon een blog aan de op-één-na-grootste liefde van mn leven ( op mijn schattige terror poppennichtje na dus) wijden......:  Shoes!


Ja! De heren onder ons zullen me zeker oppervlakkig en gestoord noemen, maar who gives?! Ha! Ik weet zeker dat menig vrouw voelt wat ik bedoel. Het zit bij mij inmiddels zeer dicht tegen een verslaving aan, especially heels.
Ja, ik geef toe: I'm a shoe addict and damn proud of it!! De eerst stap is erkenning, toch?


Vlak na mijn verhuizing heb ik schoon schip gehouden en, jawel, 5!!!! paar weggedaan. Daarmee heb ik -hopelijk- een ander, minder fortuinlijk persoon blij gemaak :-).


Aren't they pretty?!

Hierdoor is de teller in mijn schone collectie op 48 paar komen te staan :-). Genoeg ruimte dus voor aanvulling! Wie sponsort? Ik koester stiekem nog de droom om een collectie á la Imelda Marcos te hebben. Voor de shoe leken onder ons: madam had ruim 4000 paar in haar royale paleisje. Hád ja, want ze zijn laatst geruineerd teruggevonden in de kelder van het koninklijke paleis in de Filipijnen.


Zonde van al die schoenen natuurlijk, maar dat geeft mij weer een grotere kans om de grootste collectie ter wereld te creëren. Yeah, mooi verhaal Jazz.
But hey, a girl can dream, can't she?!

Bij mij zit die schoen verslaving in de familie;  zelfs mijn vader heeft een indrukweekende collectie! Ik word vaak aangekeken alsof ik zeg dat kikkers kunnen vliegen, zó blij wordt ik van een paar mooie heels! Maar sneakers, ballerina's of sandaaltjes do the trick too hoor!
MMaarja, als je de liefde voor schoenen niet hebt, dan begrijp je het ook niet. Net zoals dat ik dus werkelijk niets snap van die boyish craze om auto's! Like really, who cares?!
Nou ja, ik kan daar weinig over zeggen natuurlijk. Maar zo zie je dat ieder z'n eigen vorm van verslaving heeft. En dat hoeft niet per se iets verkeerds te zijn!

HO!
Voordat ik heel politiek correct Nederland over mij heen krijg, lees goed: ik zeg hoeft! Natuurlijk zijn er die bepaalde verslavingen die funest zijn en waar je je totaal niet aan moet wagen, maar daarh ebben we het nu niet over :-)

Voor mij persoonlijk houdt die addiction mij juist scherp! Scherp for the beautiful things in life and the next pair of to-die-for-heels! Wie helpt mij aan het volgende paar? Tip: Christian Louboutins are my favorites ;-).

Nu ik dit zo terug lees is dit eigenlijk gewoon een ode aan mijn schoenen collectie.... Ach, mag ook wel eens, mijn schoenen in het zonnetje zetten.

Talent.

Gister ben ik naar de opnamen van een van de populairste comedians in Nederland geweest. Zo leuk! Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt!
Hij heeft het zo goed gedaan, hij doet gewoon wat ie leuk vindt als beroep. Hoe fijn zou dat zijn, zou ik ook willen!

Momenteel verpulveren mijn briljante en o zo begaafde hersencellen door 8uur per dag achter een computerscherm te zitten. Ik heb af en toe echt hett gevoel alsof ik langzaam duizend doden sterf.. En daarom ben ik ook een blog begonnen! Om mijn creativiteit kwijt te kunnen! En om jullie natuurlijk te vervelen met mijn unieke hersenspinsels :-)

Enig probleem is dat ik bakken ook ontzettend leuk vind, tekenen en elke andere vorm van creativiteit ook. Ik denk zelf dat ik ook een nog niet ontdekt super talent ben (actrice, zangeres, you name it) en dat de wereld natuurlijk op de fabulous Jazz zit te wachten... Maar er nog niet klaar voor is. Ofzo.
Mijn zus (en de rest van de normale mensheid) heeft al in een vroeg stadium ontdekt dat mijn zangkunsten nog erger dan slecht zijn, als ik op zondagochtend 10uur iedereen wilde verblijden met mijn Mariah C. impersonaties.
Dus zingen kan k wel van mn lijstje schrappen.

Ik kan van mijzelf wel zeggen dat ik redelijk dramatisch ben. Af en toe hou ik er wel van de boel op zn kop te zetten, mn royale kont tegen de crib te gooien. Maar het is mij nog altijd niet gelukt om op commando krokodillentranen te produceren alsof die Oscar-nominatie mij toegang tot de hemel zou verschaffen ofzo. Al hing mijn leven ervanaf nog niet. Denk dat dat die Hollandse nuchterheid in mij is ofzo.
Actrice: schrap.

Ik bespeel ook geen instrument en ben helaas niet de vrouwelijke Jamie Oliver, dus daar kan ik kort over zijn. No go.

Gelukkig heb ik een gelijkdenkend vriendinnetje die dezelfde interesses als mij heeft en samen willen wij andere mensen blij maken met onze creative ideas in de vorm van events! Parties, beurzen, babyshower, bruiloften of begrafenissen, het maakt niet uit! U name it, we plan it! Minor detail is daarvoor de sponsoring. En daar is het nu niet echt een goede periode voor, dus helaas blijft dat nu dus ook een beetje low key.

Dus! Dan maar de wijde wereld verblijden met mijn prachtige hersenspinsels over de meest interessante zaken in mijn leven :-). Dat brengt mn oersaaie werkleventje een beetje in balans. Natuurlijk eerst t nuchtere maar spannendeNederland veroveren. Maar daarna?

The sky is not the limit!