Op de valreep...

... Wil ik jullie een heel erg gelukkig, liefdevol, gezond, rijk, gezellig, vruchtbaar( if you're into it), vrolijk, vredig, spannend, vreugdevol, smaakvol, enerverend nieuw jaar wensen!

Cheers to the freakin' New Year!!

Doetie het of doetie het niet?

Zuster heeft een hele leuke baan met geweldige benefits waar ze haar familie soms ook van laat meegenieten.

 

Zoals nu. Moeders en ik mogen meehoppen naar ons paradijsje in de Caribbean. Voor 48uur.  Niet lang, maar er is zon!

Zover is het nog niet, want de hippe mensen die bekend zijn met het fenomeen IPB weten dat het tot het laatste moment zeer spannend is of je mee mag. Of niet.

Voor die 3 mensen die onder een steen leven, of de pech hebben geen steward(ess)/piloot te kennen: met IPB mag je - voor een sterk gereduceerd tarief- meevliegen naar wherever! Mijn advies: wordt asap BFF met een steward(ess)/piloot/iemand werkzaam bij een luchtvaartmaatschappij!

 

Vanaf het moment dat wij de tickets hadden gekocht leven we in opperste spanning. Ondanks dat je je tickets hebt gekocht, is het nog geen garantie dat je daadwerkelijk mee mag. Dat hoor je pas bij de gate. Op moment van vertrek. Wanneer je je handbagage al hebt ingepakt (nee, meer mag niet mee, ja het was hel om in te pakken, maar daarover later meer) en met je goede gedrag om 04.15u bent opgestaan. Als je mijn verhaaltjes vaker hebt gelezen, weet je inmiddels dat vroeg opstaan echt niet mijn forté is. Dus dat was al een hele opgave!

Maar goed, het is voor een goed doel dus mij hoor je totaal niet klagen. As long as I get on that damn plane. Ik heb ook niet geklaagd toen meneer de taxichauffer bij het verkeerde (lees: niet bestaande) huisnummer stond te wachten. De goede straat, dat wel, maar rustig 10 minuten ergens staan wachten en het maar vreemd vinden dat er niemand staat te wachten. I guess dat ook hij geen ochtendmens is... Anyhow, meneer is er eindelijk en na een heerlijke vriendelijke, doch strenge sneer van zusterlief (met glimlach uiteraard) begrijpt meneer de taxi chauffeur dat hij maar even vort moet maken. We got a train and plane to catch!

Ik denk dat we best een verschijning zijn zo vroeg op het station: een vrouwtje strak in gekleurd pak met koffer en trolley, moeders en ik in meters wol gewikkeld (want het is koud) en ik natuurlijk met mijn prachtige hotpink Princess koffertje. Allemaal rennend (zus op heels, respect!) om die stomme trein te halen.  En nee, het was geen schattig gehobbel, maar meer 'run Forrest, run'! But okay we made it. Je denkt nu zeker dat ik het allemaal een beetje aandik, no I'm not. It's all real!

Eenmaal aangekomen op onze nationale luchthaven is het een kwestie van afwachten. Afwachten of er plek is. Het klinkt haast gemeen, maar je gaat hopen dat mensen -welke reden dan ook- hun vlucht missen. Je wenst ze eerlijk waar niets kwaads toe (echt niet!), maar gewoon dat zij niet vliegen en jij wel. Omdat zus gewoon moest werken en zich moest melden zouden wij elkaar vooral op de hoogte houden. Doetie het of doetie het niet?

Na ruim 2 uur op de luchthaven te hebben rondgedoold( ik moest ineens denken aan The Terminal..) kregen wij het verlossende woord; YES!

Yeah baby! Storm coming up? Sneeuw? Que? Sun, sun, sun!

Cause I'm leaving on a jet plane
Don't know when I'll be back again

- John Denver (1966)

Je kunt begrijpen dat ik daar, ter plekke, midden in de gate een vreugdedansje heb gedaan. Don't care about nobody, ik ga naar de zon b*tches! Excuse my language, really, maar ik ben blij( Churandy voice!) dus huppel ik vrolijk naar de security en begin daar nog vrolijker te strippen.
Alles uit? Dan doen we toch alles uit, geen probleem! Het wordt nog leuker als blijkt dat we in de sectie van zus zitten. She is gonna wait on me. Oh yeah. Voor iedereen die een oudere broer of zus heeft: IT FEELS GOOD! Real good! Stiekem was en ben ik ook wel een beetje trots op dr hoor, ze doet het echt goed.

Natuurlijk gaan we even een aantal familieleden opzoeken. Zij zijn zo gewend dat we 2, 3 weken blijven, dat ze heel verbaasd opkijken wanneer ze horen dat we maar 2 dagen nu blijven. In Nederland vinden ze je decadent, in het paradijs verklaren ze je voor gek. Could be, but don't care!

Ik geniet intens van elke minuut dat ik er ben en met elk zonnenstraaltje voel ik dat mijn batterijtje steeds weer wordt opgeladen. Oh the sweet, sweet joy! Oma's, tantes, nichtjes, ooms, we proberen iedereen te groeten. Een lieve tante heeft zelfs mijn 2 fav dishes gekookt! Kwijl!!

En terwijl ik bij oma trots van de weegschaal ben gestapt omdat ik ben afgevallen, werk ik doodleuk 2 volle borden weg. Don't care! In Nederland ga ik wel meer sporten. Het was toch al tijd om mijn sportschoolpas af te stoffen..

Okee, back to the handbagage thingy. Als IPB'er mag je dus alleen handbagage meeslepen. Wat voor mij dus mn fancy pancy hotpink Princess trolley betekent. Met mijn rugtas of course. Rugtas et moi zijn inseperable. Maar daar past dus niet veel in. Dus moest ik keuzes maken. Ik ben NIET goed in het maken van garderobe keuzes. Zeker niet voor de komende paar dagen in de stralende zon! Wil ik dan shorts aan, of een jurkje, of wie weet heb ik wel zin in maxi jurken (best invention ever!), of alleen een lange rok. En daar passen dus verschillende sandaaltjes bij. Of heels, ligt aan de tijd van de dag. Issues, issues.. FYI: op een normale vakantie van 3 weken neem ik ongeveer 10 paar shoes mee. Dus de hele week van tevoren heb ik mijn kledingkast in gedachten doorlopen om dan maar zo gevarieerd mogelijk te pakken.  I must say dat het nog redelijk aardig is gelukt, maar toen we met zus ging dress shoppen voor de komende feestdagen, kon ik het toch echt niet laten om toch 2 jurken te kopen. They're so pretty... Ik heb 0 wilskracht, I know, maar who cares. Dit is mijn vakantie dus ik vind dat ik het er best van mag nemen. :-)

Elke vrouw (en vrouwelijke man) snapt na bovenstaande tekst dat ik mooi bovenop mn koffertje mocht zitten om hem dicht te krijgen. En toen leek ik op een pakezel in een maxi dress...

 

Anyhow, het was heerlijk! Bij dezen wil ik zusterlief ook bedanken, it was the best! Thank you!

Back in NL ga ik maar de kou trotseren..........

Jazz.

 

Glamour vs. Chanel

Vriendinnetje J. had gastenlijst plekken gewonnen voor de opening van het Glamour Beauty Festival in de Bijenkorf in Amsterdam. Op een donderdag. Om 10uur 'sochtends. 

Gezien ik nog vrije dagen op moest maken en we beide toch wel benieuwd waren (en stiekem stapelverliefd zijn op de Amsterdamse Bijenkorf) besloten we te gaan. 

Even heel serieus: wie verzint het om zo'n opening op een donderdagochtend te houden?! Normaal Nederland moet dan gewoon werken of naar school!

Anyhow, wij zijn dus in ons meest fancy-pancy outfits naar Amsterdamned getogen. Gezien we toch in de fashion zaten, waren we ook prachtig fashionably late. Aangekomen op de vijfde verdieping spotten wij een groepje meiden die net iets te hard naar mijn smaak probeerden om 'fashionably diverse' te zijn, waardoor wij wisten dat we goed zaten. Ja, tuurlijk wil je er leuk uitzien, maar lieve meiden, het moet vooral lekker zitten. En je kunt mij toch echt niet wijsmaken dat een driekwart rood leren MC Hammer poepbroek lekker kan zitten. But hey, ieder z'n eigen smaak I guess. 

De openingsspeech was al in volle gang, maar mijn oog ging meer uit naar de omgeving: grote schalen met belegd  foccacia brood, muffins, glazen vol prosecco, fresh OJ en grapefruitsap. Nice. A bit to my left zie ik goodie bags. Interesting! Het zijn wel mini goody bags, maar ik zie dat het een Chanel tasje is, so the size doesn't really matter (only in this case people!). As you may have noticed let ik echt totaal niet meer op de speech .. Too distracted! Moving on.. Naast de aparte outfits en masses of food valt het mij op dat er dames van mijn leeftijd rondlopen met the prettiest Chanel purses en Christian Louboutins! CHRISTIAN effing LOUBOUTINS!!! How is that possible? Why can't I have a pair of those pretty puppies on my feet? Even schiet het door mijn hoofd om haar omver te duwen, de schoenen van haar voeten te trekken en make a break for the door. Maar ik hou me in en probeer mij te focussen op het applaus. Smile my prettiest smile and clap.

De winnares van HNTM is er ook. No clue who she is, maar ik zie allemaal happy faces dus het zal wel goed zijn. 

Het doel van deze dag ontgaat mij een beetje omdat het een beetje aanvoelt als het 25jarig jubileum van Koos in de bedrijfskantine. So not glamourous! Zonde! Ook is de groep aanwezigen vrij klein en na de plichtplegingen is de helft binnen 5minuten verdwenen. Ik vind het idee van een 'glamorous opening voor jonge meiden' heel leuk. Geeft ze de mogelijkheid te beleven wat ze alleen in bladen zien. Cute. Persoonlijk vind ik dat de uitvoering iets professioneler had gekund. Het lijkt me wel stoer zo'n event te organiseren. Speaking of: kijk even op www.luxuriousevents.nl. Vriendinnetje J. heeft haar eigen eventplanning bedrijfje en yours truly helpt haar daar graag mee! Zo'n opening zou echt awesome in de portefeuille staan! So, mocht je een eventje hebben die verlegen om een kick ass planner? Let me know!

Oh ja, als je dit weekend in Amsterdam bent, ga even langs de Bijenkorf en bezoek het Glamour Beauty Festival!

People from Glamour: thank you for Chanel!

Love,

Jazz. 

Omnomnomnom...

Zoals je misschien door hebt, heb ik het graag over de liefdes in mijn leven.
Die onvoorwaardelijke liefdes die je nooit in de steek laten. As John Mayer puts it:

"I've done everything in my life that I wanted except to give and feel Love for my living. I don't mean roman candle firework Hollywood hot pink love. I mean I-got-your-back-LOVE!"

- John Mayer, Bold as love, Contiuum (2006)

Die liefde. Naast shoes is food overduidelijk een van mijn minnaars. En dan heb ik het over food in general. Ik heb er heus geen fetish ofzo voor, I just love it! Eten maken, programma's over eten kijken, maar vooral eten eten!
Heerlijk! Ik kan van een goede maaltijd echt genieten. Zelf vind ik t ook leuk om in de keuken te freubelen, maar die berg afwas daarna... Ik ben nog steeds op zoek naar mijn magic wand! Masterchef Australia vind ik ook echt een prachtig programma. De manier waarop die chefs met food omgaan en de passie die ze ervoor hebben, I'm loving it!

Je kunt mij midden in de nacht ook voor eten wakker maken. Van een lekkere sushirol tot een goeie pasta, no problem there. Of een lekkere Caribische schotel die door mijn oma's of tantes zijn klaargemaakt... Hoeveel ik ook van slapen hou (waar ik ook echt die onvoorwaardelijke liefde voor heb!), ik hou nog meer van eten. Geregeld heb ik na lunch ook een dipje, after food, there's sleep time.

Tot ik mij van de week op de weegschaal waagde. Na ruim een jaar. Ouch. Dat was ronduit pijnlijk. Zelfs tijdens mijn half jaar lange bunker festijn in de Caribbean heb ik niet zoveel gewogen.

Hmm, even laten bezinken hoor. Nog steeds zal je mij niet horen over dik zijn, dieten enzo maar het is wel een kleine mind set die ik moet veranderen.
 

Ah, pfff who am I kidding?! Alsof ik ooit op mijn voedsel zou kunnen letten of eten zou kunnen laten staan!
I just love it too damn much!

 

Vriendinnen van mij proberen wel eens diverse dieten uit. Sonja Bakker, Cambridge, Weight Watchers, volledig vegetarisch... Ik heb het allemaal voorbij zien komen met de soepjes en shakes. Eén waagde zich zelfs aan een heus appel dieet waarbij ze een hele dag alleen maar appels mocht eten! Like really… Ik vond dat appeltaarten ook bij het appeldieet horen! Not quite the intention I guess. Als ik dan naast hen een hamburger naar binnen werk, bekruipt mij toch wel een licht schuldgevoel... Jij die half tegen de vlakte gaat en ik die zit te bunkeren. Arm schaapje..

Dus ik besloot mij eens in zo'n dieet te verdiepen. Wie weet staan er nog leuk en gezonde recepten bij en het kan zeker geen kwaad. Allemaal roepen ze dat ze geen dieet zijn, maar all I can see is 'NO EATING'. Uhm, nee. Ben ik niet zo'n fan van. Wat dan pas echt de kroon spant is wanneer mijn nichtje haar food schedule aan mij toont. Zij wilt ook een paar kilo's kwijt en eet daardoor bewuster naar het principe van de fameuze madame S. Bakker. Zij mag dan als avondeten een cup-a-soup met een volkoren cracker eten.

Rewind: say what?! 

 

Ik herhaal: " Zij mag dan als avondeten een cup-a-soup met een volkoren cracker."   

 

Cut!

 

Dat is toch geen eten?! Laat staan AVONDeten!! Dat is een half tussendoortje voor mij! Zelfs mijn lunch is meer!

Ik kon niets anders doen dan mijn nichtje meelijkwekkend aankijken. Arm schaapje. 'Hou op Jazz, ik weet het'. Ik zag haar al aan d'r soepje zitten.. Wil ik met haar meedoen, dan wordt het afzien voor mij. Daar moet ik nog even over nadenken, hoor. Ik zou het mijzelf niet willen aandoen, maar mijn omgeving verdient ook geen hongerig monster.

Me Jazz, me hungry.

 

Het schijnt dat ik een soort van monster word wanneer ik echt honger heb. Ik word heel vervelend en kan dan echt aan niks anders dan eten denken. Natuurlijk valt mijn rommelige maagje in het niet bij de kindjes in o.a. Afrika, maar je wilt mijn buikje niet aan het rommelen krijgen! Eens zat ik in de auto bij een vriend van mij. Hij vond dat er "iets" onder de motorkap niet goed klonk, dus het eten werd even uitgesteld, omdat hij toch even onder de motorkap wilde kijken. Dat "even"  werd natuurlijk wat langer, want een man en een auto is… tjah, geen idee eigenlijk. Eindstand moest ik een kwartier wachten. Mijn maag was het daar overduidelijk niet mee eens en liet dat blijken door even te claxonneren. Terwijl meneer nog onder de motorkap gebogen stond. Needless to say dat ik door die actie nog langer mocht wachten. Mister was not amused. Neither was my tummy.

Ook op werk heeft mijn maag zich beroemd en berucht gemaakt. Tijdens de allereerste vergadering die ik in mijn huidige functie mocht bijwonen, besloot Tummy dat het wel mooi geweest was en dat het gevuld moest worden. Ik dacht dat mijn buik nog fairly zachtjes aan het rommelen was, een soort gedonder in de verte. Tot ik de geschrokken gezichten van mijn buren zag; they did not know dat een tiny person like me zo'n bouwvakkers geluid kon maken. Cute, little, lady like moi... yeah.. een glimlach en batting eyelashes konden de situatie niet redden.

Cranky opmerkingen en een gezicht dat op onweer staat komt ook geregeld voor wanneer ik ernstige trek heb... So beware.

Ik zat laatst mijn foto's terug te kijken die ik op sociale media heb gedeeld en het zijn vrijwel alleen maar foto's over shoes (as already known) en eten. Food speelt dus een grotere rol in mijn leven dan ik dacht.. Feeder much?

Nu al flirten mijn gedachten met een lekkere Domino's pizza met Cinna stix als toetje... Of sushi, dat heb ik ook al even niet gegeten. En gezien ik zelf de grootste nerd EVER ben in pannenkoeken maken ( ik kan het niet, ik kan het gewoon écht niet), moet ik mijn moeder of zus maar weer een lief aankijken. *Bedenk nu van die hevig knipperende poppenoogjes met ellenlange wimpers.. Ah toeee…Pretty Pretty please??!!*

Jazz.

Check out my other page, all about food and recipes!

A cupcake named perfection

This is the easiest and best recipe for chocolate cupcakes by far.

You can make an amazing impression on whoever you need to impress and they'll think you're a downright Queen of the kitchen. They don't need to know it only took you about 30mins and a good upper arm workout, that's only on need-to-know basis.

So. All you need is:

• 100 grams of chopped pure dark chocolate. I used 63% dark chocolate, but don't worry, it'll still taste damn good.
• 150 grams of caster sugar
• 2 large eggs
• 150 grams of butter
• A pinch of salt and
• 150 grams of flour

 

For the non edible goodies you need:

• A sauce pan
• A wooden spoon
• Cupcake linings
• Cupcake/muffin pan

No mixer?

Nope. No mixer. Saves you a lot of cleaning. All the mixing will be done by yourself!
Not as intense as a mixer, but there's no need for it! Plus, you can see it as an upper arm work out.
Saves you a trip to the gym and a guilty feeling over munching down all the cupcakes you're about to make. You can thank me later :-).

I know you won't believe me, but just try it.

Ok, here goes.

1. Let the butter melt over medium heat. As soon as all the butter is melted( before the bubbles come up) add the chocolate. Stir on a low heat until completely melted.
2. Take the pan off the stove and mix in the sugar, eggs and salt until completely resolved. As you go along you'll notice that it gets a bit harder to stir. Good, let those triceps work!
3. Now, lastly, you add the flour. Now it really gets tough. When completely resolved, you have finished your batter.
4. Divide in the cupcake linings And bake in about 15mins, or until a scewer comes out almost clean.

Almost? Yes, in this case almost. Don't you prefer hot chocolate cupcakes that are still a bit soft on the inside?

Let the cupcakes cool on a rack an decorate as desired.
There you have your perfection in a cup... Don't forget to share.

Jazz.

All grown up...

.. On a business trip! I feel so grown up and part of the "real world"!
Big whoop!!

As I have told you last time I got a promotion at work. One of the perks of me stepping up in the big career world is business trips. Yes, plural, tripS. First, I had to go to our office in Brussels to perform my "business magic". For 3 days.

So, last Monday my alarm made himself known at 5 in the morning. A time I only know exists when I come home from dancing and partying. It was hard. Really hard. But I guess miracles do exist because I actually made the 06.23 train without rushing. I could even spoil myself with a Venti caramal macchiato! Heaven in a big cup!
Once I was settled in my seat I finally turned into a n actual human being. How do normal people do this?! It's HARD! Luckily I have about an hour and a half to become my bubbly self again..

Because of the storm I was 1.5hrs late, so much for miracles happening because I had to rush anyway. With a trolley and a backpack and in heels.. Yeah, I'm really not cut out for trotting the Globe all by myself. I'd love to though! Still need a bit of practicing.. For all safety I just jumped in a cab at the station. Since I was already late and people were waiting for me, I didn't want to pull an Independent woman and taking the risk in getting lost..

I really had a great time at the office. Everbody was so nice ad sweet to me. The hotel booked for me was so pretty! I really felt lavishly spoilt. But of course I deserve it after all my hard work!;-)
Luckily I did not have to dine all by myself and I could eat together with a Dutch colleague based in the Belgian office. Fun, but it was even better when I got back to the hotel room and could just sit in the bath tub til the water got cold and I was a wrinkly old prune. Love it!

After a couple of days hard work it was time for me to head back home. The taxi driver didn't speak any English or French and my French isn't good enough to understand his fluent jibberjabber. Great.
So when we arrived at the station he told me something about 'ici' and 'police' and all I thought was 'what'?! After more persistent jibberjabber from his side (monsieur refused to speak any slower so I could perhaps understand him) I finally understood that he couldn't drop me off  at the usual taxi stand because there were police cars with their lights flashing. Ok. So he would stop in the middle of the freaking tram tracks so I could literally jump out, get my suitcase almost thrown at me and with a good catch I could be on my way... Awesome.. Always so polite, the French.

Anyway, I had some time to kill at the train station which, for me, means SHOPPING TIME! Of course, first of all real Belgian chocolate. I know I will get lynched if I don't bring back some to my near and dear so I dutifully started packin' some of the C-drugs. And not on the hips but in my suitcase, so I was cool with it:-). The train station has plenty of shops for me to lose track of time in, but I manage to contain myself and only buy diner for myself; some burger menu at -what is supposed to be- the Belgian equivalent of McDonalds. Only it's not. They didn't even pretend to pass their bacon off as real bacon. It really feels and tastes like fried pieces of tire. So that was an epic fail. Apart from the churros which were good comfort food.

So with half a tire-sandwich I hop on the train to get back home. Once there I feel like this overly excited puppy who needs to pee everywhere to mark his territory. Which I don't do, only drop my stuff everywhere I walk.

The hotel room was very pretty and the bed was very comfortable, but nothing beats my own bed...

As Dorothy puts it: There's no place like home.. Now I only have to get my own own pair of glittery red heels..


Jazz.

Out of order.

Ik ben weer op een heerlijke city trip geweest. Even lekker met de boot op en neer naar de UK. Naar Newcastle om precies te zijn. Blijkt dat het ge-wel-di-ge programma "Geordie Shore" in deze contreien wordt opgenomen! En als je over straat loopt, zie je een aantal dames die qua uiterlijk prima in de show passen..

Met moeders, zus, zwager en nichtjelief ben ik met de boot het Kanaal overgestoken om te gaan shoppen. Gewoon, omdat het kan!

Omdat mijn geliefde werkgever de kledingregels heeft aangescherpt heb ik dus nieuwe kleding nodig. Ja, echt nodig.

Persoonlijk vind ik mijn garderobe vrij versatile, maar het lukt mij niet meer zo gemakkelijk om om 06.30u een outfit in elkaar te fröbelen.

En gezien ik een beetje inspiratieloos word (ondanks geweldige apps als What to wear of the Netbook van Prêt a porter) is het weer tijd om de kledingkast te spekken. Dus: een paar daagjes op-en-neer met als buit schattige jurkjes en nog leukere t-shirts ( I only kiss superheroes. So you know.)!

Helemaal gelukkig keer ik weer huiswaarts.

Ik ben nog geen uur thuis en ik sta mijn tas al voor de volgende trip te pakken; Assen here we come!

Even een beetje achtergrond info: yours truly got a promotion!

Oh yeah! En daardoor hoort deze Yours truly tot 'het management' (uhuh!!) en mag zij mee op het gezellige teambuilding-weekend met dat management. Altijd leuk.

Dus ongeveer 12 uur nadat ik voet in mn mini-paleis heb gezet, trek ik alweer de deur achter mij dicht, rugtasje vol toiletartikelen. Gelukkig heeft een lieve collega mijn weekendtas de avond tevoren al opgehaald, want ik loop al redelijk op mijn tandvlees. Het zou een uitdaging zijn geweest om alles 's ochtends mee te slepen. 

How am I gonna survive?! 

Eerst maar even de eerste werkdag in nieuwe functie overleven. En daarna ruim drie uur in de auto. Genoeg tijd voor een goede powernap vind ik!

Eindelijk aangekomen op het prachtige Hof van Saksen (die receptie, <3!) mogen we ook nog gaan koken. En ik heb beloofd te helpen.. Oh ja. Even vergeten. Ach, ook leuk om midden in de nacht ook eens een goede maaltijd te nuttingen in plaats van de post-party-pizza slice..

Al met al een heel gezellig, alcohol infused weekend met de nodige leer-elkaar-kennen-gesprekken. Maar op de terugweg gaat mijn lichtje uit. Ik ben al niet het leukste gezelschap in de auto, ik kan namelijk overal en altijd slapen. En zodra wij in de file bij Utrecht terecht komen I'm done.

Dus zit/lig ik op de achterbank in m'n hoodie met mijn ever so charming sleepy face op(gelukkig kwijl ik niet!). Achteraf hoor je steevast dat je er dan zo schattig uitzag! Terwijl ik weet dat ik tijdens het slapen alleen verbaal schattig ben, verder is er helemaal niks schattigs aan mij! Even I know that, but thanks for the compliment.. it's... Sweet..

Na het geweldige weekend ( ik zat op zaterdagavond aan de melk. Vrijwillig. Maar het was wel leuk hoor), ben ik eindelijk thuis. Om de vissenkom te verschonen, op te ruimen en  drie wasjes te draaien. Want de volgende dag mag ik gewoon weer werken. Dat betekent dat ik een aantal collega's doodleuk acht dagen achter elkaar zie. Hartstikke gezellig, maar niet bij iedereen heb ik daar zo'n behoefte aan. En ik heb ook geen rust. Want het leven draait gewoon verder en ik heb -natuurlijk- geen rekening gehouden met afspraken die ik doordeweeks had gemaakt. Awesome..

Ik vind het ook weer lullig om af te zeggen, dus ga ik gezellig door. 

Dus wanneer ik kan chillen, neem ik het ervan!

So for me, couch & Comedy Central here I come!

Fijne avond toegewenst!

Jazz. 

I sin, you sin?

After a hard day of work I'm watching one of my favorite cooking shows and the theme of the day is "Seven deadly sins".

As usual my mind starts to wander (while keeping 1 eye on the TV for the beautiful dishes) and I try to remember all sins. Not doing a great job so I have to get a bit of help from Google.

Ah yes… and then my mind wanders off even more… I'm trying to remember how bad of a sinner I actually am.

Luckily I'm eating pretty healthy lately, motivated by some of my sweet colleagues. So I'm hoping I'm scoring a bit more points on the good side. Not too much, because there's no fun in being an absolute Saint.

Let's settle the score, here goes..

When I think of the Deadly sins, the first one that pops up is wrath.

Hell hath no fury like a woman scorned.

Yup. That's the sh** men should be really scared off. I would be if I were a man! I'm a woman myself (last time I checked) and I have to admit, women can be real b*tches. Including myself.
I used to be a real down right brat( big sister will be happy I finally admit it). Not the spoiled one, but the mean one. To me it really was an eye for an eye; remember the crayon/hair pulling story in kindergarten? Yeah. Must say that, that over the years, I've learned a think or 2 and that my wrath-level has gone from the "danger zone" to a little above average. No, I'm really not the sweet girl some people take me for, I still have that good ol' Caribbean temper in me. And I love it. It makes me, me! And I love being me! I'm not the crazy bitch anymore that will bust the windows out your car if you cross me, but I do know how to produce a good mean glance that will boast my exact thoughts to everyone in a five mile radius.

It’s kind of the same with food. Most people like their food just right, or a bit spicy, not bland or too seasoned.

Because of me being an ex-shopaholic, I can't say that I'm greedy. I don't mind spending money on anyone, as long as I'm spending money( can't really say I mind spending other people's money either). I love giving people presents or doing something special for someone, just to make them smile. Unfortunately, it has turned out several times that I like buying and giving more than keeping guard of my bank account, so I guess sometimes  being a bit greedy isn't so sinful after all.

"Whenever I start feeling spontaneous,
my bank account quietly reminds me to calm the f* down".

- Unanimous

But if my bank account was bigger, I'd be even less greedy so I blame my bank account if I have to be greedy..?

Although there's actually nothing wrong with occasionally having a gaping hole for a bank account ( but lots o' pretty thingies), of course it's not something I like to boast with. I think that's where my pride kicks in. This sin can go two ways: I'm not too proud or stubborn ( should really be made a sin too) to thank  or apologize to someone. Not at all actually, I really like complimenting someone or acknowledge that I am wrong and sorry for something. Of course, you understand that this last situation doesn't happen very often as I'm always right of course.

But.... I absolutely do not like to ask someone for help. I hate it. That is where I'm too proud. I don't want to bother people to get them to do stuff for me. So usually I try to do things myself until I find out I really need someone to help me. And even then it's a select group of people I tend to ask. Yup, big sinner here.

I think gluttony is also one of my bigger sins. I ❤ food. Period. I can talk all day about food, I just love it. Although, with gluttony a very, very obese man that's eating a whole stuffed pork with one hand pops to mind. Who has a shiny chin of all the grease and is lying on top of a pile of boiled potatoes. I'd very much like to think that that image doesn't match mine at all, but I do love food. Sushi, pizza, pastries, Caribbean food… do I need to continue? Nope. I prefer not to.
But, as mentioned before, I'm not eating all but bad food. Lately I'm motivated to eat some healthy food, like fruit and veggies ( when getting the best price at the market for them kinda feels like shopping!). So I'm cutting a bit down on the gluttony part. To match the non-eating part ( yes, it really feels like that), I go all out on the cooking shows. A substitute? No. A quick fix? Yes. Worth it? Totally.

 

On envy I can be quick. I do not sin. On that one. Period.
In the past I could have some trouble with missed opportunities which others did get. But now I'm all about "what's due, is due". So I get my fair share whenever it's time to receive it. Sounds really bla and blabla but serious dudes, why be jealous of someone else? You don't know their entire story and what they're missing for this chance. Things happen for a reason.
Oh, and getting jealous over material things? Hell no. Not worth my time.

Lust… Not gonna discuss that one with you guys. Let's just say that it's 50-50. :-)

And then there's number 7. Sloth. I seriously had to look up what it actually meant. Sloth? Oh… yeah, I know that synonym all too well: laziness. Yes, I am. Well, better said: Yes, I can be. It usually depends on my mood, but I can be easily distracted, especially when doing house hold chores and then I'm sucked onto my couch for whatever crappy marathon is on Comedy Central.
But at work, I do love a good healthy working pressure. Not too slow, keeps me busy. Since I'm working at least 40 hours a week I guess I'm a pretty goody-two-shoes in this case. Yay.

So that covers my track records on the Seven deadly sins, and I think it's really a 50-50 deal here. Works for me.

Jazz.

The end of days..

Ik ben ziek. 

En niet '3x-hoesten-ik-ga-dood' ziek, maar 'snotlappen-all-over-the-place-hot/cold-flashes(menopauze anyone?!)-thee-met-honing-en-limoen-tot-je-scheel-ziet' ziek. 

Nee, I don't do sick very well. Wie is er nou tijdens de laatste zomerdagen van het jaar ziek?!

En het nadeel is dat ik, dankzij mijn geweldige genen van vader's zijde, gemiddeld 6x per jaar verkouden ben en 2x per jaar ziek ben. Waardoor ik zo ongeveer het hele jaar wel wat heb.

I love my father, but this sucks!

Jarenlang ging het goed. Na mijn longontsteking op mijn 14e  ben ik zeker een aantal jaar niet ziek geweest. Tot mijn befaamde stage in de Caribbean. Omdat ik teveel in de airco zat. Go freaking figure. Ziek zijn opzich is al naar, maar verhoging hebben wanneer het buiten 35 graden is, is nog vervelender. Dan zijn ook echt alle ladylike-voorwaarden van de baan: 

- no heels, 

- no make up, 

- no dresses,

- no being cute. 

Gewoon in een tank top onder de dekens met mijn bril op, huissokken aan en mijn haar ergens op mijn hoofd bijeengebonden. Ik denk ook niet dat een rode loopneus, puffy red eyes met -zo heb ik mij door een dierbare vriend laten vertellen- "die donkere randjes, een beetje wallen", of een wc rol als snotlap very ladylike zijn.

Yes, I said it!

I am not really ladylike! En vooral niet wanneer ik ziek ben. Maar hey, ik denk dat zelf Mme. Chanel herself niet very ladylike was wanneer ze ziek was. 

So there! Suck it! 

Dan neem ik nog een Strepsil. Ik heb de afgelopen dagen een freaking jaarvoorraad aan Citrosan, thee, honing, citroen, honingdropjes en vieze, vieze Strepsils weggewerkt.

En elke afspraak heb ik moeten afzeggen: skate night, sushi, party, sushi, catching up with my cousin, sushi! Dammit! Ik ben al 4 hele dagen ziek en I don't do sick well. 

Had ik dat al gezegd? Pfff...

Maar…. Gelukkig ben ik niet iemand die alleen maar in een nare situatie blijft hangen. Na het verdiende geklaag en gemopper gaan we naar de oplossing toe werken. 

Dus: nog meer thee, kiwi's, verse hand geperste jus (ik moet echt een citruspers kopen), ook sap uit een pakje en genoeg sambal om een dode weer tot leven te wekken! Als ik daardoor niet beter wordt… It will be time to release my inner me! (Remember Super Jazz? She'll kick some ass) Maar daar wachten we nog even mee, eerst hopen dat dit werkt... 

Ik kan die stomme honing dropjes niet meer zien!

I like to behave in an extremely normal, wholesome manner for the most part in my daily life. 

Even if mentally I'm consumed with sick visions of violence, terror, sex and death.

- Courtney Love 

On the plus side heb ik nu wel genoeg tijd om aan mn blogs te werken en de Comedy Central marathon te volgen, recepten te googlen voor mn volgende bak-experiment, films te kijken en weer helemaal up to speed te raken met mn favo series. Altijd leuk, maar vaak meer iets voor de wintermaanden…

Okay, I definitely can't handle sick! 

Ik ga maar weer mijn bedje in met mn wc rol en mn gadgets waarop ik kan typen , bewegende beelden kijken en ook nog een bereikbaar kan zijn. Deze dagen ben ik achter een schermpje veeeeeel aangenamer!

Voor iedereen een fijn weekend!

Ik ga maar alle proppen papier opruimen en mijn smaakpapillen zoeken..

Jazz.

(deze blog is geschreven met een hoop dutjes tussendoor..)

Forever young

So. Today's the day.
The best day of all the 365 days. Queen's day.

My birthday!

YAY ME!

IT'S MY FREAKING BIRTHDAY!
HELL YEAH!

Today I turned twenty-something. Twenty-howmany?
None of your business. That's not a polite thing to ask a lady.

Let's just say I just turned 21. Again.

I'm a reminiscent kind of person, so with every mile stone I -involuntarily- think back of  the preceding year and everything that has happened.
Last year I had the most amazing birthday, that really lasted the entire day, from 9 AM til 3 the next morning. Awesome party, awesome people, awesome presents. What else could a girl ask for?

Well, for starters people who don't make a fool of me by throwing me a suprise party! It was really awesome, but I did feel like a complete idiot when I was texting my friend what time we'd meet up, when she was secretly waiting for my fabulous and unknowing entrance at my own party. Me, someone who pays attention to the puniest little details and who notices everything, had absolutely no freaking clue that she was being played. So good for your self esteem. I still thank the people responsible for it, it was just great.

The past year was quite a relaxed one. Not too much trouble or life changing experiences. Yes, I switched jobs. Big whoop.. 
Actually, the most challenging thing of the past year was coming to realize that I'm getting "older". My Dad told me this morning in the middle of the city centre "Now you're really getting old!". Yeah, thanks for that Dad...
There's nothing wrong with aging of course, but you're always so used to being "the young one" that it takes a while to process that there's already a new generation coming up. The music my 17 year old niece and 18 year old sister listen to, is unknown to me. 

"Oh, you don't know this song, Jazz? It's so old, 2 months at least!" 

I just heard it for the first time. Now I know what my parents must feel like when my sister and I are talking about the latest phones, gadgets and movies...
As long as I don't start to quote my mom ( I love you, but not just yet) I suppose it's all good.

Now I know that we won't stay forever young. Some people started with the "cute remarks" as: "Come age, come trouble." Come what age? I still do not - I repeat: I do NOT - need a walking aid and I do not have a single grey hair. Yet. Those comments hurt. I'm still not that old..

Old? Me?

Youth is like diamonds in the sun

And diamonds are forever

So many adventures couldn't happen today

So many songs we forgot to play

So many dreams are swinging out of the blue

We let them come true

- Alphaville, Forever young (1984)

I have had a good year, did nice things, met fun people and went to quite some concerts. And finally I got my fishies! It really took me one whole year of nagging, before I got them, but I do! Thank you mommy for understanding my "subtle" remarks.
I was thinking of naming them ( Christian, Louboutin, Adi, Das maybe..), but I think that's a bit too extreme.

So.... a year older.. what to do now?

I have no freaking clue! "They" say that it's all about settling down and growing up. No more fooling around or crazy stuff. Haha. Yeah. No.

I really enjoy my life as it is and, for the first time EVER, I can honestly say that I have absolutely nothing on my wish list this year. Nothing! I can honestly say that I am truly happy with what I've got and the people around me, including my fish!

I had a great start of my new life year last night at midnight and can't wait for the rest of the party tonight, and tomorrow and the rest of this year.

Forever young, I wanna be forever  young
Do you really want to  live forever? Forever and  ever

I wanna leave my footprints on the sands of time
Know there was something  that, and something that I left behind
When I leave this world, I'll leave no regrets,  to
Leave something to remember, so they won't  forget
I was here
I  lived, 
I loved
I was here
I did, 
I've done, everything that I  wanted
And it was more than I  thought it would be
I will leave my  mark so everyone will knowI was  here
I want to say I lived each  day, until I die
And know that I  meant something in, somebody's life
The hearts I have touched, will be the proof that I  leave
That I made a difference, and  this world will see
I was here 
I lived, I loved
I was hereI  did, 
I've done, everything that I wanted
And  it was more than I thought it would be
I  will leave my mark so everyone will know
I  was hereI lived, I loved
I was hereI did, 
I've done, everything that I wanted
And it was more than I thought it would be
I will leave my mark so  everyone will know
I was  here
I just want them to  know
That I gave my all, did my  best
Brought someone to  happiness
Left this world a little  better just because
I was  here
I was here
I lived, I loved
I  was here
I did, 
I've done,  everything that I wanted
And it was  more than I thought it would be
I  wanna leave my mark so everyone will know
I  was here. 
(I lived), I  lived
(I loved), I was here
(I did), I did
(I've done), I was here
(I  lived), I lived
(I loved), I  loved
I was here
(I did), I did(I've  done)
I was here
- Beyoncé, I was here, 4 (2001)

Jazz.

The life of me..

Age 0-2:

My birth. The moment that changed history.

Little chubby girl, not much to remember. Other than falling of the stairway and headed directly into the Christmas tree. Heads first. With the legs kicking out. Or so I'm told.

Made some lifetime friends.

Age 2 - 4:

My first parentless vacation. Walked around naked in my diapers all day, sipping water from my sippy cup. Uhuh. Good times.

Started the hardknock life of preschool: coloring, playing house and eating stale bread meant for the animals at the petting zoo.

Age 4 - 8:

My first pretend-wedding day: my first Holy Communion! BIG white dress(with a hoop in the hem), white shoes, lace-trimmed socks and of course a pretty little vail. Only things missing were the groom and my ring, but I'm sure to get them right at the actual wedding.

Having the best-ever kiddie party with a clown who painted my face like a princess.

Correction: who highlighted my princess-like accents. 

Got so pissed off at my stupid kindergarten classmate, that I yanked his hair. Why? Oh, just because he was using the yellow-crayon when I needed it. To finish my masterpiece of "The Witch". Now you still see where my tear burnt a hole in the paper. Because I got punished, I wasn't allowed to go and play outside. I was all alone with my yellow crayon...

Age - 8 - 12:

Were probably also awesome years. I just don't remember too much of them. 

Age 12 - 16:

High school. Yeah. No real need for elaboration. I was just your average skinny little, buck-teethed (thank Jesus for braces) girl with floppy clothes around her, like she had Anorexia. Which I did NOT have. Just a very speedy metabolism.

Had my very first boyfriend, make up and break up in this same time frame.

First experience with tequila ( thank you Sis). Can't say I didn't like it. Good remedy to get instant amnesia.

Age 16 - 18:

Community college. And puberty. Which I only suffered mildly from, no biggy.

Age 18 - 20:

6 months internship in the Caribbean. One word: AWESOMENESS!

University. Becoming an adult. Ugh...

Second boyfriend. 

Age 20 - 21:

Not much. Just passing classes, getting good grades, learning new languages and developing the awesome person that I am today.

Age 21 - 21:

Graduation of my Bachelor. Epic moment of course.

Birth of my niece. Another awesome moment.

Started in the real-life work of work 40 hrs a week and really living for the weekends.

Never would I realize how much I would miss my college years. Do like the pay though.

(Break up with boyfriend nr. 2. - Just a minor detail)

Living on my own for the very first time! Sheer awesomeness!

Started denying my real age.

No need to reveal my true age, it's not polite to ask a lady for her age! So don't!

Age 21 - and on:

Who knows what will happen?! Nobodoy knows. But I love everything that will happen! Already I have good stories my grandchildren! Now I only need to find the father of my children first...

Enough things to do to make my life even more epic. And (hopefully) enough time to do them!

So a little bucket list at age 21+:

- Win the lottery (and not the one where you win Ben & Jerry's pints)

- Go to the Maldives, or the Galapagos Islands

- Travel along Route 66

- Buy my own very first pair of Louboutins

- Go to Italy and eat a shitload of pasta

- Eat sushi in Tokyo
- Go to the largest library in the world!

- Becoming drunk, without the hangover the next day...

Just to name a few...

Most definitely to be continued..

Jazz.

Guilty Pleasures

A guilty pleasure is something one enjoys and considers pleasurable

despite feeling guilt for enjoying it.
 

Iedereen heeft er wel een paar. Van die pleziertjes waar je na een dramatische dag zó van kan genieten dat het eigenlijk je dag weer een beetje goed maakt. Maar wel achter gesloten gordijnen, want eigenlijk zijn ze best fout.

Héérlijk vind ik die guilty pleasures! Ik ben en blijf stiekem fan van dé boyband van de 90ies en 00’s en van all time eigenlijk: Backstreetboys! Alle lyrics en danspasjes weet ik nog feilloos. Sterker nog, toen ze vorig jaar in Nederland waren heb ik heel enthousiast weer staan meeblèren, net zoals vroeger. Maar eigenlijk schaam ik mij daar niet bijzonder voor, want ik deed dat gezellig met duizenden anderen. Een not-so-guilty pleasure dus.

Ook kan ik een heel weekend genieten van de tekenfilm marathons op Comedy Central en Disney XD ( ja, echt).  Heerlijk onder een dekentje, kussentjes in de rug en een voorraad aan snacks voor me op tafel. Mét de gordijnen dicht. Deze pleasure is voor mij een stuk geheimer dan mijn boyband-liefde, want dan ben ik zogenaamd druk en niet bereikbaar, terwijl ik gewoon niet gestoord wil worden...

In mijn omgeving wordt er eerst vreemd gereageerd op de term “guilty pleasures”. De gedachten schieten dan direct alle kanten op, behalve de juiste. FYI guys: guilty pleasures kunnen echt ALLES zijn, it's not about the dirty stuff! You and your filthy minds! ;-)

Na enig nadenken wordt er dan toch toegegeven; ’s werelds grootste diva (pick one) nadoen in de badkamer spiegel met een föhn in de hand om die wapperende manen te krijgen. Mét de deur op slot. Hmm, ik denk dat heel veel dames (and the occasional gentleman) die op hun lijstje hebben staan.. Niet zo bijzonder eigenlijk dus.

Veel dames zullen chocola op nr. 1 van hun guilty pleasures- lijst hebben. Het is niet bijzonder goed voor je, maar o zo lekker. En nadat je een hele reep gedachtenloos tijdens Grey's Anatomy op hebt gegeten ('oh, isie nu al op?') voel je je toch wel schuldig. Je wilde immers stiekem maar een klein stukje, gewoon voor de smaak.

“Everyone has their weaknesses. Some people smoke.

I collect stuffed penguins. If you won't tell, I won't.”

- Laurell K. Hamilton, Guilty Pleasures, 2009

Bij veel dames valt shoppen onder de guilty pleasures. Ook bij mij. Ik heb er een groot, heel groot zwak voor, as you already know. Ik verbied mijzelf van tijd tot tijd ook de stad in te gaan of bepaalde sites te bezoeken, want ik weet dat het mis gaat zodra ik een voet in de plaatselijke winkelstraat zet. Op zulke momenten zijn ook digitale winkelstraten verboden!

Soms geef ik toch eraan toe en dan geniet ik ontzettend van mijn aankoop. Later ontken ik natuurlijk glashard dat ik heb toegegeven, en dan is het voor mij echt een verborgen pleziertje! Maar ook hierin zal ik vast niet de enige zijn.... Wat is nou een ECHTE guilty pleasure?

Het eerste dat in mijn hoofd opkomt is 'Drunk dialling'.

Que?

 

In een zwaar aangeschoten/ extreem dronken bui( again: pick one) mensen gaan bellen, vaak je ex of een epic failed date om hen maar eens even de waarheid te vertellen. Hoe idioot hij/zij/het wel niet is om jou te laten lopen, of juist omdat je hem/haar/het ontzettend mist. Juist ja. Ik kan mij niet voorstellen dat daar ooit iets goeds uit is gekomen en ik weet ook dat de mensen die het doen, zich de komende week nog schamen waneer zij hun telefoon de volgende dag checken.

Maar dan is het allemaal nog geen guilty pleasure, dan is het gewoon fout en niet bijzonder slim. Waar het dan een guilty pleasure zou worden (volgens mij) is als je de volgende dag dus ziet dat je Jan, Kees en Karel hebt gebeld, tegen je vriendinnen schreeuwt 'Oh. My. God! NO!!', maar ondertussen denkt: 'ha, heb ik je wel weer gesproken'.... Of val je dan al in de stalker-categorie?!

Anyhow, dat is dus een guilty pleasure die niemand ooit zou toegeven. The good stuff dus.

Wat mij wel opvalt is dat mijn vrouwelijke vrienden zo minimaal 3 guilty pleasures kunnen opdissen waar de mannen er meer moeite mee hebben. Zogenaamd hebben ze er geen. Na enig aandringen geven ze dan toch toe dat ze er wel een hebben, maar dan duurt het nog langer voor ze toegeven wát.

Nou.. dan is er één zo stoer zijn guilty pleasure op te biechten (props to him!):

“Soms vind ik het wel leuk om in huis te voetballen met zo’n kleine bal.

En dan net doe of ik een tegenstander heel mooi passeer tijdens een belangrijke finale.... terwijl er niemand staat!”

Helaas is deze heer niet zo goed in z’n guilty pleasures, gezien hij geregeld betrapt wordt en dus ook vreemd wordt aangekeken. Want daar gaat het eigenlijk om, genieten behind closed doors. Zodat niemand ziet hoe gek je bezig bent, of dat je die té stomme serie eigenlijk toch op de voet volgt.

Een andere stoere heer durft zelfs toe te geven dat hij geen guilty pleasures heeft, hij doet niet aan “guilty”. Toe maar. Gedurfd. De minder grote helden onder ons zijn maar wat blij met de gordijnen die dicht kunnen, want dat is het fijne van die verborgen pleziertjes; je kunt er ten volle van genieten in de veiligheid van je eigen kamer/ badkamer/keuken/auto, zonder dat iemand er ook maar achterkomt. Als je het goed aanpakt dan.

Me, I love my guilty pleasures. Maar ook bij mij worden ze steeds minder guilty... If it makes me happy, I just don't care!

En nu de Backstreetboys een nieuw album, nieuwe single en tour hebben aangekondigd ivm hun 20-jarig jubileum, kan ik niet wachten!

Toevallig houdt Net5 een 'Guilty pleasures' filmmaand, genoeg om van te leren!

Enjoy ;-)

Jazz.